Zettjes Stamgast:

Claudia's Bespiegelingen

Steeds meer schrijver

Claudia – 15 maart 2023

Ik mag al een poos blogs aanleveren voor Lizette’s mooie platform. Dit is alweer nummer 10! In de voorgaande blogs kon je vooral meelezen over mijn gezondheidsperikelen (chronische hoofdpijn, conditioneel gedoe en medicatiebijwerkingen). Dit keer wil ik graag over mijn grootste hobby praten. Ik schrijf namelijk heel graag en dit keer deel ik allemaal tips en een paar leuke weetjes. Lees dus vooral mee als jij graag leest of schrijft (of beide hobby’s met mij deelt).

In oktober 2021 zag mijn debuutroman ‘Een leven op wielen ein-de-lijk het levenslicht. Ik deed er ongeveer 15 jaar over om dat boek te schrijven. Dat kwam deels doordat ik altijd schreef naast mijn baan en deels omdat ik een perfectionist ben en ik het niet snel ‘goed genoeg’ vind. Een blog zoals dit durf ik wel de wereld in te slingeren… maar een heel boek, dat vond/vind ik andere koek.

Van amateur naar auteur

Ik begon als ‘goedwillende amateur’ met schrijven, totaal onvoorbereid en met nul kennis van zaken, tenminste als je ‘kennis’ breder trekt dan wat ik bij Nederlands op school had geleerd. Vroeger als de docent over een opstel begon kreunde de hele klas getergd, terwijl ik blij omhoog veerde. Ik heb ook sinds mijn kindertijd vele boeken gelezen. Allemaal deugdelijke voorbereiding, dat zal ik niet ontkennen. Toch bleek dat er meer bij kwam kijken om een boek te schrijven. Gedurende die 15 jaar bekwaamde ik me door schrijf-kilometers te maken, te blijven lezen en door me te verdiepen in allerlei achtergronden. Inhoudelijk (zo leerde ik mijn partner – met dwarslaesie – kennen, wist je dat al?) én stijltechnisch. Ik heb het internet vele keren uitgeplozen en ben in 2018 abonnee geworden van ‘Schrijven magazine’. Zodoende leerde ik veel over technieken, do’s & don’ts en nog veel meer. Door het schrijven van blogs en artikelen leerde ik meer ‘to the point’ te zijn en met een kop en een staart te schrijven.

Herschrijven

Een heel proces dus, dat lees je vast al terug. Mijn boek is voordat het uitkwam zeker een keer of vijf over de kop gegaan. Ik ging van ‘alles door elkaar’ vertellen naar Point of View-hoofdstukken en paste het vertelperspectief aan (van meervoudig personaal perspectief = ‘hij/zij’ naar meerdere ‘belevende ik-vertellers’) en daarnaast veranderde ik een heleboel inhoudelijke zaken. Er werden personages samengevoegd, ik dumpte een paar perspectieven die niet interessant genoeg waren, ik schrapte mensen uit het verhaal en verwijderde hele passages. Als je denkt dat het nu een dik boek is (bijna 500 pagina’s), dan moet je eens weten wat ik nog aan ‘deleted scenes’ op mijn laptop heb staan. Sommige auteurs vinden herschrijven verschrikkelijk.  

Ik durf gerust te stellen dat ik hou van priegelen, peuteren, schaven en hervertellen.

Bij elke versie vond ik het boek beter worden en uiteindelijk had ik genoeg lef om het aan anderen te laten lezen.
Mocht jij nu een schrijver zijn, dan wil ik je graag een tip geven: wacht daar niet zo lang mee als ik deed. Als ik eerder meelezers bij mijn manuscript had betrokken zou alles vermoedelijk veel sneller zijn gegaan. Je hoeft dan niet in je eentje te puzzelen en telkens het wiel opnieuw uit te vinden.

Schrijfclubs

Momenteel heb ik een leuke club mede-schrijvers om me heen en via Instagram (#bookstagram) leerde ik ook veel professionals kennen. Dus ondertussen zijn er meelezers genoeg die me van feedback willen voorzien. Ik schrijf maandelijks een ochtend via Zoom met een bevriende auteur, met een paar anderen delen we werk via Trello (een hele handige projectmanagementtool waar je makkelijk documenten kunt delen en je ook goed kan chatten). Daarnaast zit ik bij Samen Pennen, een leuke club onder leiding van schrijfcoach Janine van de Raadt. In juni ga ik zelfs op Schrijfweek met Kelly Meulenberg en Sanne Hillemans (coach en auteur).

Nieuw werk

Al dat leren, verbeteren en het maken van schrijfkilometers heeft ervoor gezorgd dat ik nu minder vaak hoef te herschrijven. Mijn eerste versies zijn (al zeg ik het zelf) beter geworden. Zodoende kon ik in september 2022 (nog geen jaar na mijn debuut) ‘Het verborgen pad’ afleveren. Een (dunner) boek dat ik samen met drie andere schrijvers creëerde.

Op 20 maart 2023 verschijnt het eerste korte verhaal van mijn nieuwe bundel. Elk nieuw seizoen komt er een volgend verhaal uit (als ebook) en wanneer ze alle vier gelanceerd zijn komt er ook een papieren bundel (verwachting begin 2024).

Deze vier verhalen spelen in de seizoenen waarin ze uitkomen en ze hebben reizen als gemeenschappelijk thema. Uniek aan deze verhalen is dat er telkens een bekend personage terugkomt in het navolgende verhaal, maar dat alles toch los van elkaar te lezen is. De verhalen zijn bedoeld als lekker luchtig leesvoer voor een vrije (zondagmid)dag. Wil je hierover op de hoogte blijven? Meld je dan aan voor de persoonlijke mailing met nieuwtjes (scrol naar onderaan de pagina)!

Boekenclub

Vind jij het nou – net als ik – een beetje zonde dat veel leuke scenès van mijn debuutroman het boek niet hebben gehaald en zou je graag eens met mij over mijn boek sparren, of heb je na het lezen van mijn boek inhoudelijke vragen? Dan kan ik je wat leuks verklappen!

Ik wil gaan starten met een boekenclub! Meedoen is simpel; je koopt je boek in mijn webshop en doet een lidmaatschap voor de boekenclub in je winkelmandje (voor €5,-). Dan krijg je een aantal scènes via de mail, krijg je een Zoom-meeting met mij om al je vragen te stellen en krijg je toegang tot de besloten groep waarin je met medelezers ervaringen kan uitwisselen. Deze club gaat van start zodra er 5 leden zijn, maar de deleted scènes krijg je sowieso. Dus wil jij graag meedoen? Promoot deze boekenclub dan bij je boekenwurm-vrienden en -bekenden!

Tot snel

Claudia

Clauida en Zettje vinden het leuk als je n.a.v. deze column een reactie achterlaat bij de passende post via onderstaande button(s)

Ook interessant om te lezen:

Sanne aan de Koffietafel – 12 maart 2023

Vallen, opstaan en weer doorgaan (tot je erbij neervalt)

Ik dacht vroeger altijd dat ik gewoon een kei lomp kind was. Hoe vaak ik wel niet ‘lomp is lastig’ naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen, mijn oren tuiten er nog van. Of is dat misschien toch Tinnitus? Gewoon een motorisch onhandige klungel, niets meer niets minder.

Illustratie: Studio Kuukeluus

Scroll naar boven