Column 214– 13 september 2024
Natuurlijk maak ik ook in deze column weer een vergelijking van nu met vroeger. In het verleden had ik, net als veel andere mensen, vaak niet eens door hoe gestrest ik was. Doorgaan en mijn schouders eronder was wat ik deed, hard werken en niet zeuren want zo ben ik opgevoed. Luisteren naar mijn lijf, signalen herkennen of alvast preventief aan de slag… ik wist niet eens dat het bestond!
We zijn als mensen heel erg geneigd om steeds deadlines te stellen, ergens naartoe werken, soms in dagen, vaker in maanden maar bovenal in jaren… als ik dit gedaan/bereikt heb dan… Hiermee leggen we vaak de lat erg hoog en vergeten we ook nog eens om onderweg van het proces te genieten.
Net als vele anderen kwam bij mij de verandering pas toen het noodgedwongen moest! Hoeveel mensen ken jij die een burn-out hebben doorgemaakt? Hoeveel die langdurig thuis kwamen te zitten door overbelasting? En ook hoeveel ken je er die door een chronische aandoening of een (medische) gebeurtenis gedwongen werden om tot stilstand te komen?
De diagnose poly-artrose kreeg ik al op mijn 21e en ik durf rustig te bekennen dat ik daar eigenlijk niets mee heb gedaan, gewoon door, vervelend om te hebben maar ik moet nog dit, ik moet nog zo en een ander heeft ook weleens ergens last van.. blah blah blah…
Er volgde in de jaren nog een aantal medische mankementen en zelfs zo heftig dat ‘het loodje leggen’ een serieuze optie was maar zodra ik het ziekenhuis verliet of de boel weer een beetje onder controle was dan knalde ik gewoon in hetzelfde tempo door
Tot het herseninfarct! Eerst knalde ik ook daarmee gewoon lekker door tot ik niet alleen figuurlijk op mijn bek ging maar ook letterlijk steeds onderuit ging. Het waren daarvoor, zeker qua stress, enorme tropen jaren. Veel ziekenhuis bezoeken/opnames vanwege hartritmestoornissen en een compleet onverwachte scheiding deden mijn stresslevel tot in het extreme oplopen.
Door revalidatie kwam ik er achter dat ik veel te veel van mezelf vroeg, een stemmetje in mij zei altijd; niet zeuren, je kan het, gewoon doorgaan! Die stemmetjes kan je natuurlijk ook anders invullen; je mag best eens zeuren als het niet mee zit maar is het dan zeuren? Iets kunnen kan ook iets positiefs voor jezelf zijn en niet perse prestatiegericht! Doorgaan kun je ook op een andere manier dan doorknallen, doorgaan betekent ook dat je op een andere manier door kunt gaan!
Tijdens de revalidatie worstelde ik enorm met die inzichten, ik zag het wel maar kon er niets mee om mijn stress en mezelf overvragen aan te pakken. Tot mijn traject bij Hersenz daarna, wat ben ik met mijn neus op de feiten gedrukt en hardleers bleef ik heel lang. Het mooie bij Hersenz is dat ze je ook gewoon lekker in je eigen gestress door laten modderen maar steeds een heel klein beetje voor jezelf zichtbaar maken in de begeleiding. Gelukkig kon ik ook erg lachen om mezelf, vooral omdat ik de verschillen ging voelen, in mijn lijf en in mijn hoofd.
Hoewel ik het herseninfarct liever niet had meegemaakt heeft het mij uiteindelijk ook heel veel inzichten gebracht waar ik de rest van mijn leven heel veel aan zal hebben.
Hoe ga ik dan nu om met stress? Als eerste probeer ik het vooral te voorkomen en als het toch opkomt dan voel ik de signalen en neem ik direct een stapje terug. Dagelijks beter ontspanning in te plannen in mijn agenda en dingen die niet goed voelen bij opkomst uit te zoeken, aan te gaan en te ver- of bewerken. Het heeft veel tijd en inzet gekost om op deze plek te komen. Natuurlijk besef ik ook wel dat er een hoop factoren in mijn leven anders zijn en er ook in mindere mate stress op mijn pad komt, maar geloof mij dat als je maar iets van stress ervaart kun je er beter mee aan de slag gaan en hulp vragen is geen schande!!
Iedereen vindt het heel normaal om voor fysieke klachten een arts te bezoeken maar naar mijn idee is mentale zorg misschien nog wel belangrijker want alles heeft invloed op elkaar.
Lizette
Hoe ga jij met stress om?
Laat jouw antwoord of reactie achter onder de bijpassende post via één van onderstaande buttons
Meer weten over klachten bij stress, overspannenheid, burn-out? Ga naar “Wij zijn mind”
