Zettje in de goede richting – Lizette Klein – 26 juni 2025
Begin dit jaar hoorde ik dat een vakantie-uitje waar ik naar uit keek niet door ging. Jammer, natuurlijk. Maar wat me het meest raakte, was dat ik daarna weer helemaal moest schakelen. Ik had me erop ingesteld, in mijn hoofd was het al onderdeel van mijn planning geworden. En ineens, foetsie. Zo’n verandering brengt onrust, ook als het pas over een paar maanden aan de orde zou zijn, maar nog meer als het op korte termijn is.
En juist dát, omschakelen, is met niet-aangeboren hersenletsel (NAH) een ingewikkelde klus. Dingen die spontaan veranderen, hoe klein ook, kunnen voelen als een aardverschuiving.
Omdat de tamtam rond ging dat er voor mij geen vakantie inzat kreeg ik een paar maanden later kreeg een ander vakantie aanbod: of ik nog op vakantie wilde in hun stacaravan. Een prachtige kans, zou je zeggen. Maar het niet op vakantie gaan zat al in ijn systeem en in mij gebeurde het tegenovergestelde, mijn hele systeem sloeg op hol. Mijn hoofd raasde, mijn lijf protesteerde, alles voelde als te veel, te snel, te onverwacht.
En het ging niet over de inhoud, het was niet dat ik niet wilde, maar over de manier waaróp het er ineens was. Kort dag, onverwacht, geen voorbereidingstijd, voor mijn gevoel want natuurlijk was dat er allemaal wel. Maar het onverwachte is precies waar mijn brein op vastloopt.
Als je NAH hebt, is schakelen niet zomaar even “omdenken” of “je erop instellen”. Er komt een stortvloed aan informatie binnen die je hoofd niet goed kan filteren. Alles moet bewust verwerkt worden. En dat kost energie en tijd, veel energie en veel tijd.
Voor iemand zonder hersenletsel is een wijziging soms even stilstaan en weer door, maar prima bij te stellen. Voor iemand met NAH voelt het alsof je opnieuw moet leren lopen, terwijl er ondertussen van alles geroepen wordt wat je óók nog moet of zou kunnen doen.
“Wat voor een ander ‘even schakelen’ is, is voor mij een berg beklimmen met een mistig hoofd.”
Bij Hersenz heb ik geleerd om te luisteren. Niet naar de stemmetjes van buitenaf die zeggen “grijp je kans!” of “doe eens spontaan!”, maar naar mijn lijf en hoofd. En die zeiden duidelijk: nu niet!! Het niet op vakantie zat al zo diep in mijn systeem dat ik daar, en met de andere plannen die ik al had gemaakt, beter in mee kon gaan.
Dus ik bedankte (voorlopig) voor het aanbod, met een mix van spijt en opluchting. Niet omdat ik het niet wilde, maar omdat ik voelde: het kost me te veel. De vakantie komt later wel. Op een moment dat ík kan meebewegen, zonder mezelf te verliezen in de chaos van mijn hoofd.
Natuurlijk zitten omschakelproblemen niet alleen in grote veranderingen zoals bij deze vakantie. Het gebeurt ook bij simpele vragen of opdrachten. Als iemand zegt: “Kun je dit even doen?”, dan kan mijn hoofd compleet blokkeren.
Niet omdat ik niet wíl helpen. Maar omdat mijn hersenen even geen overzicht hebben. Wat komt eerst? Waar begin ik? Hoeveel energie kost dit eigenlijk? En die ruis zorgt ervoor dat ik soms helemaal niet meer kán starten, ik ondervind een freeze.
Daarom is werken voor een baas ook niet te doen. Niet omdat ik niet gemotiveerd ben, ik ben dol op dingen creëren, bijdragen, meedenken, maar omdat ik niet functioneer onder druk of bij onverwachte taken. Mijn hoofd heeft structuur nodig. Herhaling. Ruimte. En de vrijheid om mijn eigen tempo te volgen.
Het blijft zoeken, elke keer weer, maar wat ik steeds beter leer: kiezen voor mezelf is geen opgeven, het is zorgen dat ik overeind blijf. Wat voor een ander vanzelfsprekend is, vraagt bij mij voorbereiding, rustmomenten en tijd. En dat is oké.
Herken jij dat ook, dat schakelen je soms uitput? En hoe ga jij daarmee om?
Liefs, Lizette
📌 Vind je deze blog leuk of interessant plaats een ❤️of deel je reactie 💬 onder bijpassende post op socialmedia en/of abonneer je op de nieuwsbrief💐
Let op! Na het invullen van je emailadres komt de melding om Substack te downloaden DIT HOEF JE NIET TE DOEN!!! na druk op de subscribe knop ben je al aangemeld!!
Dit blog schrijven was voor mij weer een mooi leermoment, een Zettje in de goede richting. Het maakt mijn leven en hoe ik de dingen nu doe, iemand met meerdere chronische aandoeningen, inzichtelijker!
Wil jij ook jouw verhaal delen? neem contact met mij op voor meer informatie
Geef dit platform een
Zettje in de goede richting?
Doneer →🎁← alvast bedankt ღ
Link geldig t/m 15 augustus 2025 (link verlopen? zie thuispagina)
Doneren kan ook door een handgemaakt product aan te schaffen bij
Je hoeft de Substack app NIET te downloaden!!!!! Na invullen emailadres, krijg je de melding; Download de app om af te ronden (uitgekookt) maar doe je dat NIET ben je gewoon aangemeld!!
Zettje in de goede richting op socialmedia
Speciale dank aan deze Sfeermakers
↬ Meer van Studio Kuukeluus
