Lindy – 27 maart 2022
Voordat ik vertel over waar ik nu sta, wil ik je eerst zeven jaar terugnemen in de tijd. Zeven jaar geleden was ik zwanger van mijn eerste kindje. Na de 20 weken echo was ik op zoek naar een geboortekaartje. Ik wilde iets persoonlijks, iets wat in het verlengde ligt van ons tweeën.
Na wat zoekwerk wist ik het, ik wilde het geboortekaartje zelf maken! Meer persoonlijker dan dat kan het niet worden. Tegelijkertijd had ik veel vragen. Hoe ga ik dit realiseren?
Mijn broer vroeg ik om hulp, hij is grafisch ontwerper. Ik kon lekker aan de slag met het tekenen en hij digitaliseerde mijn tekeningen, gaf tips en vulde het aan met zijn grafische kennis.
Wat heeft dat met mijn bedrijf te maken, vraag je je misschien af? Het ging verder dan dat…
Mijn zoon maakte mij moeder, wat kwam er veel op me af. Acht keer voeden, acht luiers verschonen, slapeloze nachten, was, heeel veel was. Na drie maanden ging ik weer werken en ook familie, vrienden en mijn man kregen mijn aandacht.
En mijn creatieve kant? Die moest maar even wachten. Maar hoe lang ging ik dat uitstellen
In 2018 maakte het ontslag van mijn collega iets in mij los. Zij was mijn maatje op het werk. Ik had er verdriet van haar weg te zien gaan. Bewondering had ik voor haar keuze. Zij koos voor zichzelf. Zonder een plan nam zij ontslag.
Ik had een vast contract, mijn (schijn) veiligheid. Mijn inkomen had ik nodig om mijn gezin, dat ondertussen uit twee kinderen bestond, te onderhouden.
Om er achter te komen wat ik wel wilde op werkgebied, vroeg ik een coach aan. Ik deed een assessment. Uit de tests kwamen veel bekende onderwerpen, waaronder mijn hunk naar creativiteit. Die kant wilde ik meer aandacht geven, maar hoe?
Drie jaar na het ontslag van mijn collega, nog een kind rijker, had ik het vertrouwen om te stoppen met mijn baan. Ja, ik voelde het, ik moest ontslag nemen. Het ergste wat er kon gebeuren is terug in loondienst in dezelfde sector. Nu kon ik dichtbij mijn kinderen zijn, wat ik graag wilde. De financiële buffer en het vertrouwen van mijn man, hielpen mij deze beslissing te maken. Er ging een hele nieuwe wereld voor mij open.
In drie maanden tijd bouwde ik mijn website www.potloodstreken.nl. In de drie maanden daarop kwamen mijn wenskaarten, ansichtkaarten, minikaarten, sluitstickers en bermgras verjaardagskalender online.
Honderden ideeën heb ik. Om te voorkomen dat ik alle kanten op schiet in mijn aanbod, heb ik een (hele fijne!) coach in de arm genomen. Voor Potloodstreken wil ik een ijzersterke basis neerzetten en naar mijn einddoel toe werken. Mijn droom is om een eigen atelier te hebben, waar ik workshops geef en startende creatieve ondernemers coach. Dat atelier is altijd al een stiekeme droom geweest en nu maak ik stappen die kant op.
As we speak ben ik bezig om mijn aanbod te finetunen, de website een nieuwe look te geven en ook instagram gaat op de schop. Dit voelt heel fijn. Zo ben je alweer aan het einde gekomen van dit gastblog. Wat leuk dat je het tot hier hebt gelezen en wie weet tot ziens op instagram!
Wil je reageren op dit gastschrijven van Lindy? Laat dan je reactie achter bij de post op ↬ Instagram ↬ Facebook
27 maart 2022
Cora - 4 september 2022
Annemieke - 12 juni 2022
Antoinette - 29 mei 2022
