Dus vroeg ik het gewoon niet en trok ik mijn eigen plan, want ik wist, van hem zou ik die felbegeerde ja niet krijgen.
Geen discussies, geen felle woorden, geen teleurstellingen.
Ik wilde ook niet als een klein meisje om permissie vragen en dus deed ik het stiekem. Ik liet mijn nieuwe vriendje stiekem binnen en bij mij slapen, terwijl ik wist dat de huurbaas het er nooit mee eens zou zijn.
Maar dat nam niet weg dat ik me weer een klein meisje voelde.
Als kind heb ik dat natuurlijk vaker gedaan, stiekem toch mijn zin ‘nemen’ omdat ik dacht dat ik het niet zou krijgen: een koekje uit de trommel pikken voordat ik vroeg of ik er een mocht, stiekem net doen of je wel zeven meter onder water had gezwommen om dat felbegeerde zwemdiploma te krijgen, ‘per ongeluk’ later thuiskomen dan dat ik eigenlijk moest zijn. Gewoon omdat ik vooraf de kans op een nee wilde ontlopen.
