Zo is er met mijn gezondheid altijd wel iets aan de hand. Gezegend met meerdere aandoeningen betekend dat het eigenlijk nooit stilstaat en heb ik daardoor  vaak van alles voor mij uitgeschoven.

Het begon al ruim 30 jaar geleden toen er een eerste diagnose werd gesteld.

Dan zit je even in de medische molen om vervolgers gewoon weer door te stomen in wat en hoe je het altijd deed. Het leven moest geleefd en wist ik veel, ik dacht dat anderen ook zo moe waren en door hun stutten gingen na een feestje of een dag werken. 

 
Afijn als je mijn blogs volgt weet je dat hier nog meer medische mankementen op volgde.
Een jaar of vijf geleden waren een aantal dingen niet meer te harden dus besloot ik die molen maar weer in te stappen. Maar ja er zat buiten de reuma ook nog een hartritmestoornis in de weg dus die eerst maar eens oplossen. Tijdens het herstel wilde mijn lijf echt niet meer wat ik wilde dus besloot ik nu door te pakken om de medische molen opnieuw in te gaan. Na dit nog maar net te hebben opgestart volgde het Herseninfarct om vervolgens daar vier jaar mee in de weer te moeten zijn.

Na de revalidatie en mijn traject bij Hersenz had ik even geen zin meer in die medische toestanden, eerst maar het ‘gewone’ leven weer op de rit krijgen. Druk druk druk waarschijnlijk net als jouw leven maar met mijn beperkte energie en de pijn een hele klus. Mijn lijf ging de laatste maand nog meer in protest… maar ja het gewone leven was nog niet op de rit.. 

Bijna.. 

Nog heel even… 

 
Afgelopen jaar was er één waar wij wederom flink aan de touwen moesten trekken, niet alleen ik maar ook mijn kinderen, het zat gewoon niet mee! 
Na vele  jaren, vanaf 2015, getrek en geduw om verschillende redenen was voor ons de koek wel even helemaal op… 

…en corona die ook onze deur niet voorbij ging! 

Mijn zoon was in mei vorig jaar al aan de beurt en was zo ziek dat ik mij het spreekwoordelijke hoedje ben geschrokken. Uiteindelijk ging zijn herstel moeizaam, hij had een tentamenweek gemist en moest dat inhalen, een vriend overleed, en toen was het zomervakantie.. met de hakken over de sloot over naar het examen jaar. Maar de worsteling was ook toen nog niet over, het afgelopen schooljaar sleepte en sleurde hij om vervolgens in de laatste tentamen weken nogmaals corona te krijgen samen met zijn jongste zus en moí. Ook deze tentamens moesten nog even worden ingehaald en daarna stond hij er zo slecht voor dat we serieus hebben overwogen om gewoon het bijltje er gelijk maar bij neer te gooien. Zijn mentor had er echter nog wel vertrouwen in dus ging hij maar weer aan de slag. 
 

Uiteindelijk sleepte mijn zoon er, tegen alle verwachtingen in, nog een herexamen uit, om vervolgens ook nog eens met vlag en wimpel te slagen! 

 
Super blij waren we en hij zeker, wat een enorme opluchting! Snel na gaan kijken wat er nog geregeld moest worden voor zijn aanmelding op de Hogeschool voor de opleiding van Docent Engels. Maar wat bleek er klopte een hoop niet in de aanmelding! We waren zo met alle struggles bezig geweest dat we veel informatie hadden gemist maar ook de Hogeschool had wat foutjes gemaakt. Conclusie is echter wel dat mijn zoon helaas voor zijn vervolgopleiding is afgewezen, we hebben bezwaar gemaakt en wachten as we speak nog af of dat gaat helpen.
 
Alweer een behoorlijke tegenslag, maar we hebben besloten om ook dit weer om te buigen naar iets positiefs. Een tussenjaar zou hem wellicht nog best wel goed doen, even op adem kunnen komen, wat centjes verdienen en daarmee zijn spaarrekening spekken en in de tussentijd ook een cursus doen, gitaarlessen volgen …maar vooral gewoon even geen school….

‘Even niks moeten’ 

Nou ja niks.., voor mij zitten hieraan ook weer gevolgen met een thuis wonend werkend kind, dus dat moet worden uitgezocht.. En ik heb besloten toch die medische molen weer in te stappen want ik kan wel wachten maar het is beter om mijn kop niet langer in het zand te  steken want er is altijd wel wat en er speelt steeds weer iets nieuws op. Misschien is het zelfs nog wel een aangename afleiding. 

Aankomende week staat al de handtherapeut voor mijn duim en de orthopeed voor mijn knieën in de agenda… en doorrr 

 
Eneh het is nog even afwachten maar misschien valt met het bezwaar het kwartje wel een keer de goede kant op, de tijd zal het leren.
 
Lizette

Leuk als je op dit blog reageert via de bijpassende post op mijn ↬ Instagram of op ↬ Facebook   

 5 september 2021