Nu moet ik zeggen dan mijn oudste broer ook altijd een heerlijk rustpuntje is en het feit dat er die dag geen andere patiënten aanwezig waren is voor mij wel een win win situaties. Tel daar de goede zorg van de fijne begeleiding die mij de weg wees van afdeling naar afdeling, een lekkere lunch,  koffie en thee  bij op en het was bijna een echt dagje uit.
❀
Richting het weekend kakte ik alsnog een beetje in en in het weekend speelde er het een en ander en volgde er een enorme dip qua energie. De maandag had ik twee afspraken en ik dacht die nog wel aan te kunnen en zo leek het ook te gaan. Maar dinsdag was een enorme offday, energie was ver te zoeken en mijn lontje was kort. Dus vraagtekens want vaak ben ik aan het plannen om alles goed te laten verlopen, vallen zware dingen mee om vervolgens op gewone dagen ineens toch die moker tegen te komen.
❀
De vraagtekens blijven dan altijd een beetje spoken omdat je een verklaring zoekt maar ik moet allang beter weten want er is niet altijd een uitleg aan te geven. Het weer, toch te veel aan mijn hoofd, te veel dit.. te veel dat.. Eigenlijk moet ik die gedachte dus laten varen net als zaken die nog lang niet spelen maar waar ik wel ooit mee aan de slag moet..
Het is allemaal verspilde energie.
❀
Beter is het om natuurlijk wel goed te blijven denken voor je iets doet en te plannen maar soms pakt dat anders uit en dan moet ik op dat moment de koe bij de horens vatten, luisteren naar lijf en hoofd en het laten op dat moment voor wat het is.  
Ben ik moe dan mijn rust pakken en heb ik genoeg energie dan wat extra’s doen maar niet overdrijven, leven bij het moment. Het blijft lastig maar ik blijf oefenen. 

 

Je kunt op dit blog reageren via de bijpassende post op mijn ↬ Instagram

 

8 juli 2020