Wat zou je doen als je niet meer hoefde te werken?

Zelfs toen bedacht ik mij al dat helemaal niets doen voor mij geen optie is, dus zaten er bij die plannen ook ideeën om een eigen zaak te beginnen, iets op te zetten wat de gemeenschap goed zou doen waar je andere mee helpt. Iets creatief zou het moeten worden maar ook met een beetje commercie en ontwerpen want tja dat was ook leuk werk om te doen…

Niet voormogelijk kunnen houden dat deze vraag ooit uit zou komen op werkelijkheid; ik hoef namelijk nooit meer te werken. Helaas zit daar nu best een zuur randje aan want het kan niet meer en daar zit natuurlijk de moeilijkheid, het is niet mijn eigen keuze, de wil is er wel maar de mogelijkheden niet. Ik schrijf overigens dat ik niet meer hoef te werken want als je bent afgekeurd mag je dat nog wel, maar er is geen werkgever die mij nog wil omdat die nooit van mij op aan kan. Doordat alles gaat met ups en downs wordt dat voor een werkgever erg lastig in te plannen, daarbij is mijn cognitieve functie, op dingen die moeten en een tijdslimiet hebben, verstoord. 

Daar wil ik nu ook gelijk maar even iets over uitleggen want zoals je al in de eerste alinea kon lezen lijkt dat wat ik nu doe behoorlijk op wat ooit op mijn wensenlijstje stond. Maar schijn bedriegt… want niemand ziet wat er achter de schermen gebeurd; hoe vaak ik pauzes neem, hoe ik vaak op goede momenten mijn kans grijp om vooruit te werken, hoe vaak het allemaal niet lukt en ik dan later verder ga… Zodra er meer komt kijken bij wat ik doe, een uitje, bezoek aan huis, gewoon een slechte dag dan heb ik in ieder geval iets klaar staan. 

Mijn website en de online winkel zijn voor mij een soort van dagbesteding die ik zelf in kan vullen, geen tijdsdruk, geen opdrachten en altijd wanneer het lukt en lukt het niet dan niet.. en daar kun je bij een werkgever niet bij aankomen. Zodra iemand mij informatieve informatie geeft, een opdracht en ook nog wanneer het af moet dan doet mijn brein ineens heel andere dingen. Overigens heb ik het dan nog niet eens over de fysieke kant van mijn klachten.

De klap was erg groot toen ik niet meer kon werken en neem van mij aan dat ik alles heb geprobeerd maar als zelfs de hulpverlening zegt dat je het misschien eens los moet gaan laten dan moet je je er toch echt bij neer gaan leggen. 

Uiteindelijk doe ik nu wat ik graag doe en ben ook heel blij dat ik deze weg gevonden heb want stilzitten kan ik nog steeds niet en ik denk dat zelfs dat brein van mij wel een beetje uitdaging kan gebruiken.

Het enige wat nog de wens was bij als ik niet meer zou hoeven werken is er lekker op uit gaan, musea en marktjes bezoeken, gezellig een terrasje pakken, hapje eten, stedentripje, feestje… maar ja die wil is er ook wel maar dat is toch iets wat er enorm inhakt. Daarom is corona tijd voor mij ook wel lekker omdat al die uitdagingen er nu niet zijn, als alles weer normaal is en het gewone leven weer opstart dan zal ik wel een terugvalletje krijgen.

Om op de vraag terug te komen… gelukkig heb ik dus mijn wensen nog behoorlijk uit kunnen laten komen!   
 

Leuk als je op vraag 95 reageert / antwoord  via de bijpassende post op mijn ↬ Instagram