Claudia's Bespiegelingen

17 augustus 2022

In mijn vorige columns kon je lezen over het ontstaan van mijn burn-out en hoe ik er weer uit kwam. Allemaal ‘verleden tijd’ dus. Ik neem je deze keer graag mee naar de huidige situatie.

Je kon al eerder lezen dat ik balans heb gevonden in mijn leven. Ik doe veel, maar rust ook veel. Toch betekent dat niet dat alles altijd vanzelf gaat en dat het ‘koek en ei’ is in mijn hoofd en lichaam. Over veel dingen praat ik niet of niet graag, dus is de automatische veronderstelling dat alles bij mij gemakkelijk gaat en dat ik nergens mee struggle. Nou, da’s nie waar… De hoogste tijd om een realistisch inkijkje te geven, dus neem ik je mee mijn hoofd in.

Hoe gaat het met je? Goed!

Herken je dat? Wanneer iemand aan je vraagt hoe het gaat, dat je automatisch ‘goed’ antwoordt? Ook als je hoofd bijna van je romp valt van de koppijn, of het om een andere reden niet lekker zit? Ik betrap me daar regelmatig op. Volgens mij komt die reflex (iets dat je doet zonder nadenken) voort uit het feit dat negen op de tien mensen helemaal niet op het werkelijke antwoord zit te wachten. Soms zie je aan de ogen van mensen al dat ze in de paniek schieten als je antwoord iets te lang uitblijft. Zo van:

‘Oh please, zeg alsjeblieft dat het goed gaat en steek geen verhaal tegen me af…’

Eerlijk gezegd heb ik ook zelf vaak niet de behoefte om met Jan en alleman te delen hoe het wérkelijk met me gaat. Ten eerste; omdat het me zelf niet veel brengt om er zo bij stil te staan en ten tweede; omdat veel mensen het niet begrijpen en er een oordeel over hebben.
(Dan kun je denken, waarom stort je dan wel je hart uit hier in een column? Tja, da’s anders. Je hebt vast tijd, anders kwam je hier niet lezen. We staan niet face to face tegenover elkaar, dus ik kan een eventueel oordeel in je ogen negeren. Je bent hier min of meer vrijwillig gekomen en je kunt wegklikken als het je niet meer bevalt. Met andere woorden: ik wil in het dagelijks leven ‘anderen niet tot last zijn’ én ik wil vaak ook tegenover mezelf volhouden dat het goed gaat. Waarom dat is en hoe het voor mij werkt wil ik het volgende keer graag delen… Dus lees in september weer mee! Daar heb je zelf ook wat aan.

Chronische hoofdpijn

Ik heb delen van mijzelf in mijn boek verwerkt. Elk personage heeft wel íets van mij in zich (ze zijn tenslotte allemaal aan mijn brein ontsproten. Die arme René kreeg ‘mijn hoofdpijn’ te verwerken. Bij alle sociale gelegenheden heeft hij er meer of minder last van. Soms is het onverdraaglijk en kan hij niks, soms is het op de achtergrond aanwezig als een vervelende stoorzender. Precies hoe ik het zelf ervaar.
Sinds ongeveer een jaar is het helemaal ontspoord in mijn hoofd en loop ik bij de neuroloog om mijn hoofdpijn weer dragelijk te maken. In dit blog geef ik graag een beeld van wat er rondspookt.  

Migraine

In september 2021 begon ik opnieuw met het bijhouden van mijn hoofdpijndagboek. Deze keer in een app. Ik heb al sinds mijn vroege kinderjaren hoofdpijn, dus er zijn vele dagboeken geweest om zaken te monitoren. Er is nog nooit een ‘trigger’ of ‘veroorzaker’ gevonden (spoiler alert: ook deze keer niet). In november kon ik voor het eerst bij de neuroloog terecht en daar kon ik de voorgaande maanden goed in beeld brengen aan de hand van het dagboek, waaruit een prachtige statistiek is op te maken.

Ik had gemiddeld drie tot vijf hoofdpijnvrije dagen per maand en op de dagen die overbleven had ik meer dan de helft van de dagen migraine, de overige dagen werden door de app bestempeld als ‘gewone’ hoofdpijn. 

Het onderscheid ligt erin dat migraine eenzijdig is (bij mij links en achter mijn linkeroog) en dat er dan licht en geluid gevoeligheid en/of braken/misselijkheid optreed. De ene keer is mijn migraine zo heftig dat ik er echt in een donkere kamer voor op bed moet gaan liggen, maar veel vaker is het ‘chronische migraine’ die niet meer in die mate heftig is, maar toch nog wel ontwrichtend voor wat ik aankan. Mijn concentratie is dan super laag en ik heb een kort lontje (vaak ten koste van de mensen in mijn directe omgeving). Heel vaak kan ik de dingen die ik moet doen wel volbrengen, om dan daarna helemaal in elkaar te storten. Ik schreef hier ook voor FloorZorgt een blog over. Lees dat vooral als je zelf vaak hoofdpijn heb. Ik tip er een fijn boek van neuroloog Hans Carpay en vertel inhoudelijk meer over mijn hoofdpijn.

Medicijn strijd

Inmiddels ben ik dus maanden verder en heb ik verschillende soorten medicatie geprobeerd. Eerst ging ik aan de amitriptyline, een zenuwpijnremmer in een lage dosering. Daar slaap ik fantastisch op (i.v.m. de bijwerking slaperigheid neem ik die op voorschrift voor de nacht). Voor mijn hoofdpijn doet/deed het helaas niet veel en als cadeautje kreeg ik er een verstoord hongergevoel door met als ongewenste bijvangst dat ik een paar kilo aankwam. 

Door het tweede medicijn (candesartan, een bloeddrukverlager) kreeg ik last van duizeligheid en een abrupt conditieverlies. Geen feestje alles bij elkaar.

Telkens moet ik een maand of anderhalve maand een bepaalde dosis gebruiken, waarna een consult met de hoofdpijnverpleegkundige is er eventueel een verhoging van de dosering volgt (waarna het gezeur met bijwerkingen, die zo goed als weggetrokken waren, weer opnieuw begint). 

Voor nu kan ik in elk geval weer zeggen dat het ‘best goed’ gaat als mensen me ernaar vragen. Ja, ondanks alles zeg ik dat. Ik ben meer dan mijn hoofdpijn. Hoe je in gedachten in het leven staat maakt veel verschil. Zoals gezegd: daarover de volgende keer meer… 

Claudia

 

Wil je reageren op deze column van Claudia, laat dan je reactie achter bij de post op ↬ Instagram ↬ Facebook en wil je dat Claudia meeleest en reageert, tag haar dan met @claudiastinne op sociaalmedia

17 augustus 2022

Ook interessant om te lezen:

Stamgast Claudia – 20 juli 2022

Work hard, rest hard

Ik vertelde al dat ik best een druk leven heb. Hoe ik dat allemaal volhou? Dat vertel ik je in deze column!

Scroll naar boven