BreinStorm

Huisartsbezoek en een verdacht plekje

Monique en Lizette – BreinStorm 9 augustus 2023

Een BreinStorm tussen Monique (Moohtje) en Lizette (Zettje) over ons hyperbrein. Van nature beide enorme bezige bijen en nu met Niet Aangeboren Hersenletsel is plannen en structuur een noodzaak. In deze BreinStorm bespreken we de huisartsbezoeken van Monique over een “verdacht plekje”

Moohtje:

Meid, het is alweer augustus. Hoe dan? De dagen en weken vliegen voorbij. Net als die buien en wind van de afgelopen dagen. Zo lig je te hijgen en te puffen bij 28 graden en nu loop je weer in een lange broek en zoek je je jas weer op. Het is wederom een typische Nederlandse zomer.

Maar ik wil helemaal nog niet naar de donkere dagen, die ik overigens heel gezellig vind hoor maar mijn brein trekt dit nu nog niet. Het is augustus, dat is in de zomer dus ik wil graag zon! Naar buiten zonder jas, zon op mijn huid, heerlijk.

Wil jij ook zon en warmte of vind je het wel lekker zo?

Zettje:

Eigenlijk heeft ieder seizoen voor mij zijn voor en nadelen; de ene aandoening vlamt op in de zomer, de ander in de winter en weer een ander bij vochtig weer. Aanpassen of er bij neerleggen is de beste oplossing, al vind ik juist de afwisseling van de seizoenen ook juist fijn. Toch hoort bij de zomer gewoon heerlijk zonnig weer en lekker vertragen.

Jij bent dus een echte zon liefhebber?

Monique

Ja, alhoewel…die zon heeft er ook mede voor gezorgd dat ik nu 7 hechtingen in mijn schouder heb zitten. Op mijn schouder zat namelijk een plekje. Ja dus, hoor ik je denken. Wel dat plekje veranderde qua grootte, qua structuur, kortom het was een onrustig plekje. Je zou zeggen een plekje wat gewoon bij mij hoort want ik ben ook verre van rustig haha. Maar ik werd toch ongerust. Nu moest ik vanwege nog meer onrustige plekjes naar mijn huisarts om een uitstrijkje te laten maken, niet favoriet om daar wijdbeens te liggen maar echt dit liever dan met mijn mond open bij de tandarts. Echt waar! Dus toen ik daar toch was ook het plekje op mijn schouder laten zien.

“Zo, dat is een flinke plek! Zullen we daar direct maar een biopt van nemen en opsturen? Ik pak even een soort appelboor”

Ehh, appelboor in mijn schouder, wacht eens even…(slik) Even een paar prikjes om te verdoven… en hupsakee…hebbes.

Wel de uitslag was Basaalcelcarcinoom … huidkanker, maar dan wel de meest vriendelijke soort. Bestaat dat? Vriendelijke kanker?

Ik kreeg 3 opties; bevriezen, een crème, of weg laten snijden. Als kind heb ik denk ik wel 100x wratjes laten bevriezen, die kwamen steeds weer terug, dus dit viel al af voor mij. Een crème, bij kanker? Oké een vriendelijke manier voor een vriendelijke soort… maar nee. Dan maar drastisch, wegsnijden.

Welke optie zou jij kiezen?

Zettje:

Ook ik ben wel van het rigoureuze dus zou ook gelijk zeggen; weg met die plek en snijden maar!

Vond je het spannend?

Monique

Woensdag 26 juli om 08.00u. Lekker vroeg, geen tijd om zenuwachtig te zijn. Wel dat liep iets anders. Het gaat ook nooit normaal bij mij.

Herkenbaar Lizette?

Zettje:

Hou op schei uit! Hoe vaak ik gehoord heb; Oowh dat heb ik nog nooit gezien…, normaal gesproken…, nooit eerder gezien… blah blah blah!

Monique

Ik zat netjes in de wachtkamer, huisarts vloog om 08.05 naar binnen. Om 08.10 werd ik geroepen. Schouder, plekje… u wilt het weg laten snijden, prima maar dat kan niet nu. Hoezo niet nu, daar is deze afspraak voor?!

Ik stond ingepland voor een 10 min afspraak, die waren al voorbij voordat ik naar binnen ging. Deze plek wegsnijden in 10 min gaat echt niet nu lukken. We maken een nieuwe afspraak.

En daar gaat mijn hoofd, nee ik ben er nu, het moet nu gebeuren, ik wil niet nog een keer terugkomen… kortom kortsluiting en echt de tranen bijna in mijn ogen. Ik moet schakelen maar dat kan ik dus niet. Klote NAH.

Gelukkig ziet ze mijn paniek en gaat ze kijken wat mogelijk is. Ik kan om 8.50 bij haar collega (mijn oude huisarts die met pensioen is). Oké…

Ik ga tussendoor even koffiedrinken bij mijn man op het werk. Wat ook eigenlijk weer verder rijden is dan ik altijd denk. Dus hoi, kop koffie en doei.

Als ik voor de praktijk parkeer gaat mijn telefoon, de huisarts… Nee denk ik en ik schiet al in de stress, niet afzeggen nu. Ik heb net voor de 2^e keer moed verzameld. Maar gelukkig, verkeerde patiënt, pff.

Het weerzien van mijn oude huisarts is dubbel. Lang verhaal niet voor nu.

Hij bekijkt mijn schouder en zegt “zo dat is een flinke plek”. Iets wat hij wel zo’n 15x gaat herhalen.

Deze goede man is met pensioen, ik begrijp heel goed waarom, wat een warhoofd. Bij het klaarzetten van de spullen heb ik al 10x bedacht is het allemaal wel steriel, bibbert zijn hand straks niet, als dit maar goed gaat. Halverwege gaat hij nog eens mijn patiëntenkaart lezen. Dit wekt vertrouwen… NOT.

Wel verdoven, een viertal prikken. Weer verder met spullen pakken. Weer kijken, zo dat is een flinke plek, bij verdoven want het wordt een heel snij werk.

Tijdens het verdoven blijft een plekje flink bloeden. “Oh je bloed flink, tijdens het verdoven al, slik je bloedverdunners?” Ja duh ik slik bloedverdunners…

Waarom ben ik in hemelsnaam niet naar een Dermatoloog gegaan? Geen idee, is ook niet aan de orde geweest.

Na tig keer kijken uit alle hoeken gaat hij snijden…”zo dat is een flinke plek”

Het weggesneden weefsel moet in een reageerbuisje om opgestuurd te worden. Vergeten te pakken. Er valt iets uit de kast. Weer steriele handschoenen aan. Hoezo chaos.

Zo, we gaan hechten, dat worden er wel een paar want het is een flinke plek. Na 4 hechtingen is het draad op. Weer naar die kast. Weer valt er van alles en weer een nieuw paar steriele handschoenen. We gaan lekker. Er komen nog 3 hechtingen bij. Totaal dus 7 stuks. Een mooie eilandpleister erop en een week drooghouden.

Maandag 7 augustus mogen de hechtingen eruit. Hopelijk door zijn collega.

Daarna is het afwachten of alle Basaalcelcarcinoompjes zijn weggesneden. Laten we het hopen.

Hoe is jouw huisarts Lizette?

Zettje:

Allereerst: wat een gedoe zeg!! Dit is voor normale mensen al chaos! Persoonlijk kan ik enorm warrig worden van dingen die anders gaan dan waar ik op voorbereid ben, echt de kluts kwijt dus dat zouden ze mij niet te vaak moeten flikken.

Mijn huisarts is echt TOP!!! Als ik langs ga voor iets nieuws wordt het mij rustig uitgelegd en als ik denk of als de assistente denkt bij het maken van een afspraak meer tijd nodig te hebben dan wordt er een dubbele afspraak ingepland.

Over mijn terugkerende gebreken of vervolgstappen zijn we altijd meer aan het sparren dan dat mij wordt opgedragen wat ik moet doen. Heel fijn dus! Zo zijn er een aantal dingen die voor ooit in de planning staan maar waar ik nog geen zin in heb. Zodra ik denk nu ben ik er klaar mee en moet er iets gebeuren dan gaat dat balletje weer rollen.

Ook de andere arts en zelfs de artsen in opleiding zijn altijd goed voorbereid, maar toch wil ik langlopende zaken het liefst bespreken met mijn eigen huisarts.

Goed geregeld dus en ik ben mij daar zeer bewust van want je hoort echt vaak enorme horror verhalen bij mensen die chronisch ziek zijn en/of (meerdere) chronische aandoeningen hebben.

Het is inmiddels woensdag dus ik ben nog even benieuwd Monique hoe je afspraak en uitslagen afgelopen maandag waren?

Monique

Gelukkig zijn de hechtingen er weer uit en de uitslag van de weefsels was ook goed! Alles weggehaald!! Blij dat het achter de rug is!

Zettje:

Dat is super fijn nieuws en is het achterafgezien fijn dat je het hebt laten doen want nu ben je er mooi weer vanaf.

Monique

Zeker weten. Tot volgende maand Lizette, waar zullen we het dan eens over hebben?

Zettje:

Zeker tot volgende maand en wellicht maken we wel weer iets mee om op los te gaan. Of misschien leuk om aan onze lezers te vragen of ze nog een onderwerp hebben om te bespreken???

BreinStorm

Huisartsbezoek en een verdacht plekje

Een BreinStorm tussen Monique (Moohtje) en Lizette (Zettje) over ons hyperbrein. Van nature beide enorme bezige bijen en nu met Niet Aangeboren Hersenletsel is plannen en structuur een noodzaak. In deze BreinStorm bespreken we de huisartsbezoeken van Monique over een “verdacht plekje”

Moohtje:

Wil jij ook zon en warmte of vind je het wel lekker zo?

Zettje:

Jij bent dus een echte zon liefhebber?

Monique

“Zo, dat is een flinke plek! Zullen we daar direct maar een biopt van nemen en opsturen? Ik pak even een soort appelboor”

Wel de uitslag was Basaalcelcarcinoom … huidkanker, maar dan wel de meest vriendelijke soort. Bestaat dat? Vriendelijke kanker?

Welke optie zou jij kiezen?

Zettje:

Vond je het spannend?

Monique

Herkenbaar Lizette?

Zettje:

Monique

En daar gaat mijn hoofd, nee ik ben er nu, het moet nu gebeuren, ik wil niet nog een keer terugkomen… kortom kortsluiting en echt de tranen bijna in mijn ogen. Ik moet schakelen maar dat kan ik dus niet. Klote NAH.

Hij bekijkt mijn schouder en zegt “zo dat is een flinke plek”. Iets wat hij wel zo’n 15x gaat herhalen.

Waarom ben ik in hemelsnaam niet naar een Dermatoloog gegaan? Geen idee, is ook niet aan de orde geweest.

Maandag 7 augustus mogen de hechtingen eruit. Hopelijk door zijn collega.

Daarna is het afwachten of alle Basaalcelcarcinoompjes zijn weggesneden. Laten we het hopen.

Hoe is jouw huisarts Lizette?

Zettje:

Mijn huisarts is echt TOP!!! Als ik langs ga voor iets nieuws wordt het mij rustig uitgelegd en als ik denk of als de assistente denkt bij het maken van een afspraak meer tijd nodig te hebben dan wordt er een dubbele afspraak ingepland.

Het is inmiddels woensdag dus ik ben nog even benieuwd Monique hoe je afspraak en uitslagen afgelopen maandag waren?

Monique

Zettje:

Monique

Zettje:

Leuk als je een reactie, jouw eigen ervaring of een leuk onderwerp voor volgende maand deelt onder bijpassende post via onderstaande button(s)

Ook leuk om te lezen:

Download het GRATIS Zomerverhaal van Claudia Stinne

Gast in Buiten(s)huis

Op vakantie als mindervalide

HELP jij dit platform in de lucht te houden?

Stuur mij een financieel cadeautje, alvast bedankt ღ