Motivatie - heb je dat nodig?
Claudia – 18 januari 2023
We zijn alweer een mooi eind in januari terecht gekomen. Tegen deze tijd sneuvelen de eerste goede voornemens. Dat komt omdat je op ‘motivatie’ alleen nergens komt. Bij mij werkt het in elk geval niet zo en ik durf vrij stellig te beweren dat voor bijna niemand ‘de knop om’ moet om iets te kunnen veranderen (al voelt het soms anders). Lees maar mee dan leg ik je mijn visie uit.
Voor sommige mensen is het heilig; motivatie… Zonder motivatie kunnen ze ‘niks’.
Sporten of afvallen lukt alleen maar als ze voelen dat het ‘juiste moment’ is aangebroken. Alsof je een knop omzet en ‘het’ ineens kan. Waarom 1 januari zo’n magisch moment is voor velen, is mij altijd onduidelijk gebleven. Ik doe dus niet aan goede voornemens.
Wat is er belangrijk en waardevol
Ik zal eerst eens vertellen waarom ik dit onderwerp belangrijk vind. De afgelopen anderhalf jaar had ik minimaal 20 dagen per maand hoofdpijn* en migraine, meestal meer… Niet te doen, dat begrijp je vast. Toch bleef ik zo normaal mogelijk mijn dingen doen. Ging ik sporten op de momenten waarop dat lukte en werkte ik zo effectief mogelijk (soms wat minder vlot dan ik zou willen en met meer ziektedagen dan wenselijk is). Ik gooide het bijltje er niet bij neer. Heel vaak hoorde ik: ‘Joh, dat je daar de motivatie voor kan opbrengen…’
*In mijn vorige blog kon je lezen dat ik heel weinig hoofdpijn had door nieuwe medicatie, maar doordat ik vlak na het schrijven van dat blog moest stoppen met andere medicijnen (die niet veel leken te doen) kreeg ik een flinke terugval en was mijn hoofdpijn de hele maand erger dan het in tijden geweest was…
Voor mijn gevoel gaat het veel meer om ‘wat ik belangrijk vind in het leven’. Wat er voor mij WAARDEVOL is dus, niet in financieel opzicht, maar de dingen waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Vriendschap, verbondenheid, zingeving en gezondheid zijn zomaar een paar waarden die ik belangrijk vind in het leven. Om me zo gezond mogelijk te voelen ga ik dus graag sporten, wanneer het lukt. Gooi ik niet het bijltje erbij neer omdat ik een keer heb moeten overslaan en neem ik juist een pauze als dat nodig is.
Verandering
Zo ook nu. In december heb ik amper gesport, heel bewust. Normaliter geef ik me op voor de les (via de app van mijn sportschool, super handig, je hebt dan overzicht – het komt gelijk in mijn agenda te staan – en een stok achter de deur) en train ik als het lukt. Zodra ik weet dat het er die dag niet in zit meld ik me af, zonder schuldgevoel. → Hier kom ik later nog op terug, onthoud dit dus even!
Maar al sinds het eind van de zomer sleep ik mezelf naar de lessen. Waar ik soms met frisse tegenzin naar een bootcamples vertrok, keerde dat altijd gaandeweg naar ‘dit is toch wel fijn’ en voelde ik me na afloop helemaal voldaan (en kei moe). Sinds ik covid kreeg (eind juli) is mijn conditie alleen niet meer naar het normale niveau gekomen, waardoor ik zowel vooraf, tijdens als na de sportles dacht: ‘Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig?’
Medio december kwam ik weer bij de fysio (in de hoop dat zij met dry-needling en massage nog wat hoofdpijn-verlichting kon bieden) en samen kwamen we tot de conclusie dat mijn lichaam nu eerst écht rust nodig heeft en dat ik weer kan gaan opbouwen als het minder ‘zwaar’ voelt in mijn lijf. Nu zijn al mijn spieren als het ware overbelast en overtraind, waardoor ik als een malle verzuur wanneer ik in beweging kom.
Grenzen respecteren
Om mijn gezondheid te verbeteren moet ik nu dus eerst een stapje terug doen om daarna weer te kunnen opbouwen. Joh, je kunt niet geloven hoe bevrijdend dat besef voelde.
Het betekent overigens niet dat ik niks doe. Ik wandel, zit thuis een minuut of 10-15 per dag op de roeimachine, ik ga naar (power)yogales en ben actief in huis met allerlei klusjes. Dat voelt allemaal nog steeds niet als ‘moeten’. Want, ik werk aan mijn gezondheid, omdat ik dat belangrijk vind… Ik weet immers hoe het gebrek eraan voelt. Dus ik doe mijn best om de kansen op weinig hoofdpijn en een fit lijf zo groot mogelijk te maken
Schuldgevoel; alles of niets
Nu terug naar dat schuldgevoel waar ik het over had. Als jij ‘goede voornemens’ maakt en denkt: ‘Vanaf nu gaat de knop om!’ komt er altijd ergens een kink in de kabel. Je sportles valt uit, jij kunt een keer niet of je verzaakt om de één of andere reden. Luister nu goed: ‘DAT IS GEEN ENKEL PROBLEEM!!’ Het wordt pas een probleem als je daarna denkt: ‘Nu is alles verloren!’ en je naar die gedachte gaat handelen. Ditzelfde fenomeen geldt ook als je wil afvallen en een dieet gaat volgen. Ik noem dit het What The Hell-effect en daarover schreef ik een blog. Wil je er dus meer over weten, of over andere dingen die met gezond afvallen te maken hebben? Lees dan vooral hier verder.
Wanneer je leert om de knop juist NIET om te zetten, maar door middel van kleine stapjes toe te werken naar wat jij belangrijk vindt in je leven, dan ga je werkelijk veranderen en kan je teren op een veel overweldigender gevoel dan ‘motivatie’… Dan werk je namelijk toe naar voldoening! En op voldoening kan je heel lang vooruit. Veel langer dan de gemiddelde eenentwintig dagen waarop je motivatie tot je beschikking hebt.
Wees dus niet te streng voor jezelf!
Gun jezelf het vallen én het opstaan.
Gun het jezelf dus en maak het je ook niet al te makkelijk. Je kunt namelijk best sporten als je er ‘geen zin’ in hebt. Dat is de bereidheid om te gaan voor de dingen die je belangrijk vindt, ook al zijn ze niet altijd superleuk om te doen… Lastige gevoelens horen bij het leven en niet alles kan altijd leuk zijn of gemakkelijk gaan.
Heb jij plannen om voor de lange termijn aanpassingen te doen om toe te werken naar een gezonde(re) leefstijl? Download dan vooral mijn gratis ebook over veranderen. Laat je niet misleiden door het thema 😉 Ik maakte dit ebook speciaal voor de feestmaand die we net achter de rug hebben, maar de principes gelden net zo goed voor de rest van het jaar!
