Post-covid is a bitch
Claudia Stinne – 18 oktober 2023
Het gaat een stuk beter met mijn hoofdpijn, daar vertelde ik vorige keer al over. In deze column wil ik het graag hebben over mijn post-covid klachten, hoe dat mijn leven beïnvloedt en welke stappen ik neem om te herstellen.
In juli 2022 kreeg ik covid, zonder erg ziek te zijn overigens. Dat viel me enorm mee na alle horrorverhalen. Veel meer dan een paar daagjes koorts en wat lichamelijke ellende zoals spierpijn en rillerigheid was het niet. Zonder test had ik het ook als griep kunnen bestempelen. Het hoesten bleef langer dan gebruikelijk, maar ja met mijn astma was dat wel logisch.
Wat helaas niet meeviel was het totaal ontsporen van mijn hoofdpijn en ‘rest-klachten’ die pas na een tijdje zichtbaar werden. Dan heb ik het over vermoeidheid, snelle overprikkeling, absurde verzuring in mijn spieren (die niks met inspanning te maken heeft), cognitieve problemen en concentratieproblemen.
Sabbatical werd noodzaak
Ik liep al met het plan om een paar maanden vrij te nemen van mijn werk op de OK. Ten eerste om lekker te kunnen schrijven, ten tweede om toe te komen aan klusjes in huis die altijd bleven liggen, zoals het schilderen van de gang (met 8 deuren, een inbouwkast met 3 deuren en 10 deurkozijnen) en het vlonderdek in onze tuin.
Door de vermoeidheid heb ik het ternauwernood volgehouden tot oktober 2022 en mijn hoop om na de 7 vrije maanden weer hersteld te zijn, viel in het water.
Toen ik thuis mijn eigen tijd kon inrichten ging het wel, maar in een gedwongen ritme functioneren is nog altijd niet echt haalbaar, vijftienmaanden later. Normaal ben ik iemand die meestal nét voor de wekker wakker wordt en ook gewoon ‘aan’ staat vanaf het moment dat ik mijn ogen open doe. Nu moet ik zeker een half uur blijven liggen voor ik erover denk om op te staan. Ga ik eerder uit bed, dan ben ik de hele ochtend draaierig, tuutteren mijn oren en bonkt mijn hoofd.
Klachten
Pas nu mijn ‘standaard hoofdpijn’ is afgenomen en weggevallen, merk ik de bonkende covid-hoofdpijn weer op. In de dagen dat ik in quarantaine zat viel die ook op. Daarna viel het weg in de kakofonie van 3 soorten hoofdpijn, tot die door Botox-injecties en medicijnen weer beheersbaar werd (na ruim 2 jaar vol klachten). Het fijne daarvan is dat ik nu kan gaan sturen op het ‘overprikkeld raken’, dus voor het echt te laat is.
Het lukt me gelukkig wel om te werken, al hou ik het nog geen hele dagen vol. Bij thuiskomst duik ik linea recta op de bank of in bed om een uur of anderhalf verticaal te herstellen. Pas dan is het gebonk en gezoem in mijn hoofd weer beheersbaar.
Toch hulp
Mede door de vrije maanden had ik het idee dat ik geen hulp nodig had. Alleen sporten lukte me niet door de intense verzuring, verder ging het wel (dacht ik). Ik sprak alleen veel minder met vriend(inn)en af dan ik normaal zou doen en ik kreeg absoluut minder gedaan dan ik gehoopt had. Pas toen het werken weer aanving, kwam ik erachter dat er écht, écht wat aan de hand was. In juni startte ik met covid-revalidatie bij de fysiotherapie en eind augustus begon ik bij de ergo-therapie. Door het geleidelijk opbouwen van mijn conditie en de tips, heb ik NU eindelijk het gevoel dat ik de goede kant op ga.
Deze afbeelding laat zien hoe het brein werkt. Normaal worden de prikkels die vanuit je zintuigen in je brein binnenkomen gefilterd. Bij post-covid (en bijv. burn-out of andere aandoeningen) werkt dat filter minder goed en komen er meer prikkels dan anders in je brein aan. Bovendien ben je er gevoeliger voor, dus hebben die prikkels meer impact. Daarnaast heeft dat emmertje middenin je brein altijd al een gevulde bodem door dingen die je in je leven meemaakte. Door de overload aan prikkels, raakt die emmer nu extra snel gevuld en is het dus zaak om (door tijdig rust nemen en te ontprikkelen) het aftapkraantje te laten doorlopen, voor je emmer overloopt en je geheugencapaciteit of cognitieve functies er onder gaan lijden.
Werk opbouwen
Vanaf mei ben ik weer in het ziekenhuis begonnen. Eerst heb ik mijn bureauwerkzaamheden als praktijkopleider opgebouwd van 4 uur per dag (3 dagen per week) tot ongeveer 7 à 7.5 uur. Toen ben ik weer begonnen met mijn werk op de operatiekamers zelf. Door omstandigheden was het ruim 3 jaar geleden dat ik die taken uitvoerde en zodoende is het dubbelop wennen, waardoor de overprikkeling extra sterk om zich heen grijpt. Momenteel werk ik 4 uurtjes per dag, waarvan net iets meer dan de helft op de OK. Eromheen lukt er te weinig (huishouden, vriendschappen, neven-activiteiten) en toch ben ik blij dat het werken weer begint te lukken.
Onbegrip
Om me heen zie ik dat niet iedereen deze klachten even gemakkelijk te begrijpen vindt. Het is ook raar. In 2015 maakte ik een burn-out door en veel klachten zijn vergelijkbaar; de duizeligheid, de overprikkeling met bonkende hoofdpijn en suizende oren, het intens vermoeide gevoel.
Alleen, wat er nu volledig anders is, is dat ik wel wíl maar dat het niet lukt. Echt niet lukt, hoe graag ik ook wil.
Toen ik burn out was had ik mentaal gezien nergens puf voor en was ik nauwelijks te motiveren om iets te doen. Allebei frustrerend. Toch loop ik nu meer tegen mijn grenzen te vechten dan toen, omdat het zóóóó verleidelijk is om even door te gaan. Zeker omdat je pas op een later moment de rekening gepresenteerd krijgt. Niet direct op het moment dat je de grens passeert. Je moet dan gewoon de rest van de dag door zien te komen zonder energie en zonder buffer. Best een uitdaging. Gelukkig eentje waar ik de gebruiksaanwijzing geleidelijk aan van begin te begrijpen.
Claudia
Worstel jij nu ook met dergelijke dingen en zou je wel over tips etc. willen sparren? Neem vooral contact met me op!
Voor schrijven zijn dit mijn Insta en Facebook. Voor coaching volg je me hier op Insta of op Facebook. Natuurlijk staat al mijn contact info ook op mijn website.
Wil je direct reageren of jouw eigen ervaring delen n.a.v. deze column van Claudia kun je via onderstaande button(s) naar de
bijpassende post(s)
Het ‘Zettje in de goede richting’ platform is voor mij een fijne dagbesteding. Om dit platform [waar veel mensen (h)erkenning vinden en hun verhaal kunnen delen] in de lucht te houden betaal ik alle kosten van mijn uitkering. Draag jij dit platform een warm hart toe? Lief als je een bijdrage doneert. (klik op het spaarvarken).
Lieve groet, Lizette ღ
(link verlopen? zie dan op de thuispagina de vernieuwde link)
Ook interessant om te lezen:
Claudia’s Bespiegelingen
Kaarten: Studio Kuukeluus