Vrijgezellenleven

Het vrijgezellenleven, happy single zoals ze zeggen. Niet gebonden zijn, kunnen doen en laten wat je wilt en wanneer je dit wilt. Je eigen keuzes maken zonder het gevoel ‘beperkt’ te worden door je partner. Wanneer mijn vrienden last minute vragen: ‘Zullen we dit weekend een weekendje weggaan’?, kan ik gewoon ‘Ja’ roepen als ik daar zin in heb. Ik hoef met niemand iets te overleggen of een soort van verkapte toestemming te vragen of het wel oké is om te gaan. Vrijgezel zijn… het klinkt allemaal zo mooi en idealistisch die totale vrijheid.

Ik weet nog wel hoe ik vorig jaar toen de horeca weer even open was, heerlijk een paar gin-tonics bij mijn favoriete strandtent zat te drinken met een vriendin. 

Verraderlijk hoor die drankjes, bammmm ineens slaan ze in. Allebei lichtelijk aangeschoten werd ons gevraagd of we nog iets wilden bestellen omdat ze zo zouden sluiten. En nu? Ik heb nog geen zin om naar huis te gaan hoor. Stappen? Jaaaa, stappen! Daar stonden we dan in de rij voor onze standaard kroeg waar we drankjes konden doen en konden dansen. Zooooo hallo! Er stond een voetbalteam uit het eerste in de rij te wachten en er zaten toch een paar lekkere jongens bij. Natuurlijk even kletsen en een klein beetje flirten terwijl we stonden te wachten. De uitsmijter liet ons alvast naar binnen en toen de deur openging voelde ik de bas van de muziek door mijn lichaam dreunen. Heel kort sloot ik mijn ogen en ik wilde niets anders dan mijn lichaam bewegen… dansen terwijl ik de muziek in elke vezel van mijn lichaam voelde. Snel even de barman drie zoenen geven en een baco en een paar shotjes bestellen. Proost! Daar gaan we dan. 

Nadat het voetbalteam binnen was, werd de avond een stuk gezelliger. Ik leefde in een roes van alcohol en mannelijke aandacht terwijl mijn lichaam bewoog op de klanken van de muziek en ik met mijn hand mijn haren sexy uit mijn gezicht probeerde te vegen. 

De spanning tussen mij en één van de voetbaljongens liep op. Verlangende blikken en kleine aanrakingen. Aan het einde van de avond pakte hij mijn gezicht vast, keek me aan met zijn blauwe ogen die dwars door me heen keken, duwde me tegen de muur en begon me te zoenen. Als ik er nu aan terug denk, betrap ik mezelf erop dat ik stiekem op mijn lip bijt, damn wat zoende hij lekker. Na deze topavond fietste ik naar huis, strompelde ik naar binnen terwijl ik bijna over mijn eigen voeten struikelde, haalde mijn make-up van mijn gezicht en stapte ik in bed met een grote glimlach. 

De volgende ochtend is daar de keiharde realiteit, je wordt wakker en je bent alleen… 

helemaal alleen.

Ja ik had die leuke jongen voor één avondje mee kunnen nemen naar huis maar ik heb nog nooit iemand just 4 fun meegenomen uit de kroeg en dat wil ik graag zo houden.

Vrijgezel zijn heeft dus ook zeker een keerzijde. 

Zeker in deze ‘coronatijden’. Eenzaamheid, alleen zijn, niemand om je heen. De horeca werd gesloten dus drankjes doen en uit eten gaan, ging niet meer. Op vakantie dan? Nope, helaas! 

Met vrienden afspreken bestond ineens uit een drankje bij iemand thuis doen of een spelletjesavond. Maar toen kwam ineens de avondklok en daar zat ik dan na 21:00 uur… alleen. Terwijl andere mensen om me heen gezellig samen Netflix op de bank keken met hun vriend of vriendin, zat ik in mijn eentje op de bank met een fluffy dekentje alle series op Netflix te bingen. Het besef dat ik geen partner had om mijn leven mee te delen was nog nooit zo groot geweest. De oppervlakkige aandacht krijgen is vaak geen probleem voor vrouwen maar iemand vinden die ook verder kijkt dan het uiterlijk en waarmee je een dieperliggende connectie kan opbouwen is een stuk lastiger. Ik ben altijd een ‘relatiemeisje’ geweest. Ik vind het heerlijk om mijn leven met iemand te kunnen delen, the good the bad and the ugly. Ontwikkelen en groeien, zowel samen als alleen. Trouwen, kinderen krijgen en zien opgroeien… oud worden met elkaar. 

Vroeger dacht ik altijd dat ik voor mijn dertigste dat hele huisje-boompje-beestje wel bereikt zou hebben. 

Nu ben ik inmiddels begin dertig en nog steeds single. Ik zou niets liever willen dan de man van mijn dromen tegenkomen om een gezin mee te stichten, hoe burgerlijk of cliché dit ook klinkt. 

De coronamaatregelen versoepelen en alles gaat langzaam weer open. Ik kan weer leuke dingen met mijn vrienden doen. 

Dus totdat ik mijn ideale man tegen het lijf loop, tover ik maar weer een glimlach op mijn gezicht, pretending to be that happy single. 

Ik installeer voor de zoveelste keer Tinder op mijn telefoon. Here we go… op naar een volgend date-avontuur. In het slechtste geval heb ik een nieuwe date story voor mijn blog. 

↬ @Lit.your.Life  

↬  lityourlife.nl  

Je kunt op dit gastschrijven reageren via de bijpassende post op mijn ↬ Instagram