Zettjes 1000 vragen challenge

1000 vragen challenge - 25 maart 2023

Vraag 170

Wanneer heb je voor het laatst gehuild bij anderen?

Begin maar gelijk met het feit dat ik nooit zo een jankerd ben geweest.

 

Mijn twee oudere broers waren vroeger echte pestkoppen wat betreft hun kleine zusje, beetje wrange humor en dat is beide iets waar ik nu zelf behoorlijk aan kan meedoen.

Als mijn broers mij een beetje liepen te treiteren dan zeiden ze doodleuk; “Ga dan janken!!” omdat ik mij vooral niet wilde laten kennen en ook graag met hun mee wilde blijven doen liet ik mij uiteraard niet kennen. Stiekem heb ik wel eens gedacht; ‘Had ik maar een zusje’ om daar gewoon de poppen dingen mee te doen, alhoewel ik altijd wel een rouwdouwer was.

Mijn moeder heeft mij wel eens expres geknepen om te kijken of ik wel kon huilen maar op alleen een AUWHH en een boze blik na kwam er geen traan.

Geëmotioneerd bij televisie programma’s, films of trieste gebeurtenissen gebeurde ook zelden. Tjonge harde bikkel zou je nu denken maar ik heb de tranen later flink vergoten.

Tranen met tuiten

Na de bekendmaking van het opzeggen van ons huwelijk van mijn ex-partner heb ik zo hard gejankt dat ik wakker werd van mijn eigen gesnik. Alle familie en vrienden moesten het ontgelden, er kwam geen eind aan mijn waterlanders, de tranen zaten mij hoog en kwamen er bij het minste of geringste uit, bakken vol met tranen. Waar ik was, met wie ik was, tijdens een wandeling, in bed, onder de douche het kon mij niet meer schelen en al kon het mij wel iets schelen er was geen stoppen aan.

Gelukkig heb ik mijzelf ook op een bepaald moment weer herpakt, er moesten zaken worden geregeld, dus de emotieknop moest uit want ik moest door.

Onverwerkte emoties

Na mijn herseninfarct ging ik revalideren en daar gingen wederom alle remmen op de tranen los, een hoop onverwerkte emotie trokken alle lades weer open. Achteraf denk ik dat het juist wel goed is dat ik alles overal en nergens er uit heb geflikkerd, het luchtte in ieder geval enorm op. Specialisten zeiden bovendien dat het heel natuurlijk is na zo een heftige tijd dus de gene was ik ook voorbij.

Als je dacht dat mijn gejank toen voorbij was, neeeee joh, daarna ging ik het traject aan bij Hersenz en omdat ik bij de revalidatie vooral had gejankt over mijn echtscheiding kwam er bij Hersenz juist het verdriet over het herseninfarct, de reume, zenuwpijn, het verlies van werk en alle ideeën die ik had voor de toekomst uit. Hoppa weer lekker opschonen die boel!!

In evenwicht

Tegenwoordig is alles weer meer in verhouding een mooie middenweg tussen vroeger en de tussentijd. Nu kan ik geëmotioneerd raken bij een bijzonder verhaal, serie, film of als er iets tegenzit, de gewone dingen waarvoor emotie bedoeld is. Heel soms denk ik wel eens dat mijn echte tranen gewoon op zijn, de emotie is er wel maar niet de echte tranen of gesnik, hooguit een beetje natte oogjes.

Mocht ooit de gelegenheid zich weer voordoen voor een tranendal dan zal ik ook zeker in het bijzijn van anderen een traantje laten want niets menselijk is mij vreemd maar of er ooit nog onbehouwen gesnik zal zijn? De toekomst zal het uitwijzen…

Laat jouw antwoord achterlaat bij de bijpassende post via de onderstaande buttons

Ook leuk om te lezen:

Gedicht: @Brievenbusgeluk

Scroll naar boven