Column 247 – 20 mei 2025
Dat is een gevoelige vraag. Vooral omdat ik, door meerdere chronische aandoeningen, ben afgekeurd voor een werkend leven. En dat blijft een groot gemis. Niet alleen omdat ik werk altijd met plezier heb gedaan, maar ook vanwege de financiële onzekerheid die het met zich meebracht. Toch heb ik op mijn eigen manier een antwoord op deze vraag gevonden.
Hoewel ik geen betaalde baan meer heb, heb ik mijn dagen wél gevuld met zinvolle activiteiten. Ik heb mijn eigen dagbesteding gecreëerd, die voor een groot deel draait om creativiteit, verbinding en zingeving. En dat voelt, op veel manieren, nog steeds als werk, alleen in een andere vorm.
Mijn handwerkhobby Zettelen Handwerk Atelier is iets waar ik veel ontspanning uit haal. Het begon als iets kleins in de avonduren, maar is uitgegroeid tot meer: ik maak content voor socialmedia, houd een website bij en run een online winkel. Alles wat ik verkoop is handgemaakt. Ik werk niet met winstmarges, maar probeer enkel mijn kosten te dekken. Het is dus geen verdienmodel, maar een mooie manier om creatief bezig te zijn én iets terug te zien van de tijd en liefde die ik erin steek.
Mijn platform Zettje in de goede richting voelt voor mij meer als een echte dag invulling. Het geeft structuur aan mijn dagen en houdt mijn hoofd actief, binnen de grenzen van wat ik aankan. Ik bepaal zelf het tempo, hoe ik mijn energie verdeel en wanneer ik iets kan doen. Die vrijheid is noodzakelijk, want ik weet nooit van tevoren hoe een dag, of zelfs een uur, zal verlopen. Tijdsdruk of vaste verplichtingen zorgen ervoor dat mijn hoofd over- of vastloopt.
Een werkgever kan daar logischerwijs niets mee, want als je slechts 20% van de tijd inzetbaar bent, wordt het een ingewikkeld verhaal. Maar in mijn eigen cocon, thuis, met rust en ruimte om te schakelen, kom ik juist verrassend ver.
Het is een groot cadeau dat ik deze dagbesteding zelf heb kunnen creëren. Niet alleen omdat het mij een gevoel van nut en zingeving geeft, maar ook omdat ik merk dat anderen er iets aan hebben. Vooral mensen die nog maar net hun weg proberen te vinden in het leven met een chronische aandoening, herkennen zich in mijn verhalen en vinden er houvast in.
Voor mijzelf is het ook helpend om structuur te behouden, want onderbelasting ligt bij chronisch zieken al snel op de loer. Mijn beschadigde brein heeft, net als elk ander brein, uitdaging nodig. Door mezelf kleine doelen te stellen en actief te blijven, blijf ik trainen en ontwikkelen binnen mijn mogelijkheden.
Mijn dagbesteding voelt als mijn ene been in de buitenwereld. Het is mijn manier om verbonden te blijven met het ‘gewone leven’. Soms denk ik wel eens: zou ik hier mijn werk van kunnen maken, bijvoorbeeld als coach? Maar dan steken de grenzen van mijn cognitieve belastbaarheid al snel de kop op. De administratie, de planning, de verplichtingen, het zou me eerder uitputten dan energie geven.
Werk was lang een belangrijk onderdeel van mijn identiteit. Maar het leven liep anders. Nu is mijn zelfgecreëerde dagbesteding mijn werk, op mijn manier, binnen mijn mogelijkheden. En ook dat is waardevol, betekenisvol en belangrijk.
Lizette
Hoe belangrijk is werk voor jou en als je niet werkt wat doe je dan om jezelf bezig te houden?
📌 Vind je deze column leuk of interessant plaats een ❤️of deel je reactie 💬 onder bijpassende post op socialmedia en/of abonneer je op de nieuwsbrief💐
Link geldig t/m 20 juni 2025 (link verlopen? zie thuispagina)
Doneren kan ook door een handgemaakt product aan te schaffen bij
Speciale dank aan deze Sfeermakers
↬ Kaarten en meer van Studio Kuukeluus
