Column 254 – 8 juli 2025

Voor mij is het antwoord op deze vraag eigenlijk vrij snel duidelijk: mijn kinderen, mijn ‘aangewaaide’ kinderen, alle dierbaren om me heen, en ook mezelf. Want hoe vanzelfsprekend dat ook klinkt, het is bijzonder dat wij met z’n allen zo close zijn en wat betreft mezelf is het nog steeds iets waar ik bewust mee bezig ben.

Jezelf op nummer één zetten: een nieuwe ontdekking

Tien jaar geleden was het voor mij nog ondenkbaar om mezelf zomaar bovenaan een lijst te zetten. In mijn wereld voelde dat bijna als egoïsme, iets wat niet hoorde. Altijd stond ik klaar voor anderen, gaf ik alles wat ik had, en zette ik mijn eigen behoeften opzij. Dat was ook een manier om te overleven, vooral in moeilijke periodes. Maar die instelling nam soms wel een hoge tol, zeker met mijn toen al chronische aandoeningen en later het herseninfarct.

Het belang van zelfzorg

Langzaam maar zeker begon ik te ontdekken dat jezelf op nummer één zetten helemaal niet egoïstisch is. Het is eigenlijk de basis van alles. Stel je voor dat je een zuurstofmasker moet dragen in het vliegtuig: eerst zet je het zelf goed, en dan pas help je anderen. Hetzelfde geldt voor het leven. Als je jezelf geen ruimte geeft om te rusten, te herstellen en aan te vullen, dan kun je niet geven wat je wilt geven aan je dierbaren.

Balans vinden

Zelfzorg is niet alleen noodzakelijk voor je fysieke gezondheid, maar ook voor je mentale en emotionele welzijn. Door jezelf serieus te nemen, je grenzen te respecteren en bewust tijd te maken voor dingen die jou goed doen, bouw je een fundament van kracht en veerkracht. Daardoor ben je een betere ouder, partner, vriend(in) en mens. Niet omdat je perfect bent, maar omdat je in balans bent.

Waarom gun je jezelf het allerbeste?

Daarom gun ik mezelf het allerbeste. Niet omdat ik mezelf belangrijker vind dan anderen, maar juist omdat ik weet dat ik anders minder te bieden heb. Ik sta niet bovenaan om anderen uit te sluiten, maar juist om vanuit een plek van balans te kunnen geven.

Soms mag egoïsme ook best even in de wacht staan

Eigenlijk hoor ik mezelf dus op één te zetten, maar toch is die plek uiteindelijk gereserveerd voor mijn kinderen en aanwaai-kinderen want als er met hun iets is laat ik alles vallen. Ach en dat geeft ook niks, soms mag ‘egoïsme?’ ook best even in de wacht staan!

Mijn vraag aan jou: durf jij jezelf wel eens op nummer één te zetten? Of blijft dat nog lastig? En waarom eigenlijk? Gun jij jezelf het allerbeste, of ben je vooral bezig met zorgen voor anderen?

Lizette

📌 Vind je deze column leuk of interessant plaats een ❤️of deel je reactie 💬 onder bijpassende post op socialmedia en/of abonneer je op de nieuwsbrief💐

Je hoeft de Substack app NIET te downloaden!!!!! Na invullen van je emailadres, krijg je de melding; Download de app om af te ronden (uitgekookt) maar dat hoef je NIET te doen, je bent dan namelijk al aangemeld!!