Over stilstaan, doorgaan en de kunst van het kleine genieten
Column 271 – 4 november 2025 – 📖 Leestijd: 5-6 minuten
Sta je genoeg stil bij het leven? Een interessante vraag, eentje die ik vijftien jaar geleden waarschijnlijk met een volmondig “ja, natuurlijk!” zou hebben beantwoord. Ik dacht destijds namelijk dat ik het leven volledig aan het benutten was. Overdag werken, ’s avonds gezin, huishouden of sporten, in het weekend feestjes en tussendoor ook nog proberen een beetje een leuk mens te zijn.
Maar als ik nu terugkijk, besef ik: stilstaan? Nee hoor, ik stond altijd aan. Het leven was een aaneenschakeling van to do’s, sociale verplichtingen en huis-tuin-en-keukenavonturen. Stilstaan was, in mijn ogen, iets voor mensen die tijd over hadden, en eigenlijk niet iets dat nodig was.
Ik krijg altijd een beetje jeuk van de opmerking “alles wat ik heb meegemaakt heeft me gevormd tot wie ik nu ben.” En toch moet ik toegeven dat het, in mijn geval, stiekem wél een beetje klopt. Soms dwingt het leven je tot een pas op de plaats. In mijn geval waren dat geen kleine stapjes, maar complete marathons tot stilstand. Daar kies je niet voor, maar het brengt je wel iets.
En geloof me, ik had die lessen liever overgeslagen, de school des levens is een behoorlijk dure opleiding, maar achteraf gezien en nog steeds: waardevol.
Met de wijsheid van nu kan ik wel zeggen dat ik écht stilsta bij het leven. Niet alleen omdat mijn energielevel dat verlangt, een beetje zuinig zijn op mezelf, anders lig ik straks uitgeteld op bed, maar vooral omdat ik geleerd heb de kleine dingen te waarderen.
Een kop koffie in de zon, een spontaan praatje met de buurvrouw, een kat die zichzelf in het raam aanvalt, een moment met vrienden, familie en gezin: dát zijn de momenten waarop ik denk, ja, hier doe ik het voor.
Wist je dat Nederlanders gemiddeld 8,2 uur per dag zitten, maar zelden echt stilstaan? Mediteren, reflecteren, muziek luisteren, even bewust ademhalen of gewoon mijmeren, het klinkt misschien zweverig, maar het is wetenschappelijk bewezen goed voor je brein én je humeur.
Rust nemen verlaagt stress, verbetert je concentratie en verhoogt je gevoel van tevredenheid. Dus als je je schuldig voelt omdat je “niets doet”: wees gerust, je bent gewoon bezig met zelfzorg*. En dat zonder duur sportschoolabonnement.
Vroeger schoot ik meteen in de actiemodus als iemand met een probleem zat. Tegenwoordig luister ik vaker zonder direct met oplossingen te komen. Alleen al aanwezig zijn kan veel betekenen.
Inmiddels ben ik kampioen “gewoon even zijn” geworden. En soms, als ik echt stilsta, ontdek ik meer verbindingen met anderen, en, niet onbelangrijk, met mezelf. Wie had dat jaren geleden gedacht?
Ik ben nu op een punt in mijn leven, dat als ik nergens meer van geniet en de pijn de overhand neemt, ik zelfs daarover heb nagedacht. Maar tot die tijd sta ik intens stil bij alles wat het leven te bieden heeft: van de geur van verse koffie tot de mop van de dag; Waarom zijn bananen krom? Anders vallen ze om. (Oké, ik geef toe, ik blijf beter bij schrijven dan bij stand-upcomedy.)
Lizette
Dus… sta jij genoeg stil bij het leven? Of race je nog steeds als een dolle hamster in zijn rad?
- Ik ben een meester in mindful momenten
- Ik probeer het, maar vergeet het vaak
- Stilzitten? Alleen als de wifi uitvalt
- Ik wíl wel, maar het lukt me nog niet
Pak even een momentje, kijk om je heen, en wie weet zie je ineens dat het leven eigenlijk best oké is.
Meer publicaties vind je op de ‘Vers van de Pers’ pagina
*
Je hoeft de Substack app NIET te downloaden!!!!! Na invullen van je emailadres, krijg je de melding; Download de app om af te ronden (uitgekookt) maar dat hoef je NIET te doen, je bent dan namelijk al aangemeld!!
↬ Kaarten en meer van Studio Kuukeluus
