Op het eerste gezicht lijkt het een simpele vraag, maar voor mij is het antwoord allesbehalve eenvoudig. Want hoewel mijn leven zich grotendeels binnen de muren van mijn appartementje afspeelt door meerdere chronische aandoeningen, weiger ik mezelf te verliezen in slobbertruien en verwassen joggingbroeken. Je zult mij niet betrappen in een vaal trainingspak met ongekamde haren onder een dekentje op de bank. Nou ja… dat dekentje, daar wil ik nog wel eens onder kruipen. Maar zelfs op dagen dat mijn lijf protesteert en mijn hoofd het laat afweten, kies ik bewust voor iets anders.
Elke ochtend begint met een ritueel dat me houvast geeft. Na het toiletbezoek neem ik even de tijd voor mijn gezicht: een beetje dagcrème, een vleugje oogpotlood, fineliner, mascara. Mijn haar draai ik in een knotje. Niet uit gemakzucht, maar als klein, liefdevol gebaar naar mezelf. Met mijn ontplofte haartype is het pure noodzaak, maar tegelijk is het een signaal: vandaag telt. Vandaag ben ik er. Ook als ik nergens naartoe hoef.
Daarna kies ik met aandacht mijn kleding uit. Geen haute couture, wel stukken waar ik blij van word. Een vrolijk jurkje, een fijne blouse, een broek die zacht zit maar ook stijlvol oogt. Soms kleurrijk, soms fleurige bloemen, soms ingetogen aardetinten, vaak blauw of zwart. Maar altijd iets waar ik mezelf in herken. Kleding die bij me past, letterlijk en figuurlijk. Want juist door mezelf aan te kleden alsof ik de dag echt inga, voel ik het verschil. Het is mijn dagelijkse protest tegen het idee dat ziek zijn gelijkstaat aan verslonzen, dat hoeft niet, van mij mag dat niet, want ook als niemand me ziet, zie ik mezelf.
Soms wordt aandacht voor uiterlijk weggezet als oppervlakkig. Maar voor mij is het een vorm van zelfzorg, het helpt me mentaal overeind te blijven. Het herinnert me eraan dat ik meer ben dan mijn beperkingen. Mijn make-up en mijn kleding zijn geen masker, maar een verlengstuk van mijn kracht. Ze helpen me om de dag aan te kunnen. Ze maken me zichtbaar, al is het alleen voor mezelf, juist voor mezelf.
Na het aankleden neem ik even een rustmoment. Radio aan, een ontbijtje maken, een eerste kop koffie (of twee). En als de muren op me afkomen, kijk ik in de spiegel en glimlach ik naar die vrouw die, ondanks alles, kiest voor een beetje glamour. Voor kleur, voor zachtheid, voor zichzelf.
Dus in welke kleren voel ik me het lekkerst? In die waarin ik mezelf terugvind, waarin ik voel dat ik leef., dat ik mag stralen. Niet omdat ik ergens heen moet of iemand ga ontmoeten, maar juist omdat ik er ben, vandaag, nu. Niet in een joggingpak, want eigenlijk zitten al mijn kleren lekker, mits gekozen met liefde. Lekker zitten of chronisch ziek zijn betekent namelijk niet dat je er als een slons bij moet lopen. Het betekent dat je jezelf juist dát mag geven wat jou laat voelen dat je ertoe doet.
Voor mij is kleding geen bijzaak, maar een vorm van zelfbevestiging, een subtiele manier om te zeggen: ik ben er nog, ik doe ertoe, ook op dagen dat niemand anders het ziet of misschien juíst dan. Mode is voor mij geen trend, maar een mindset, het helpt me overeind, het tilt me op, het laat me glimlachen. En soms is dat precies wat ik nodig heb om de dag door te komen.
Wanneer je langdurig ziek bent, verandert alles, ook hoe je naar jezelf kijkt. Je spiegelbeeld kan ineens een zieke tonen in plaats van jezelf. Kleding helpt mij om de regie terug te pakken. Het is een manier om controle te voelen, om iets te kiezen dat niet bepaald wordt door mijn aandoeningen. Door bewust te kiezen wat ik draag, kies ik ook voor wie ik wil zijn.
Sommige dagen zijn zwaar, dan is het opmaken en aankleden niet alleen een ritueel, maar bijna een daad van verzet, tegen de vermoeidheid, tegen de pijn, tegen het opgeven. In de spiegel kijken en mezelf met zachtheid benaderen, helpt. Het is een klein moment van verbinding met mezelf en dat moment maakt vaak het verschil tussen blijven liggen of langzaam opstarten.
Lizette
📌En jij?
In welke kleren voel jij je het lekkerst? Deel het in de reacties onder bijpassende post, ik ben benieuwd naar jouw dagelijkse ritueeltjes en hoe jij omgaat met zelfzorg!
Herkenbaar?
Vond je dit verhaal waardevol of herkenbaar? Deel het dan met iemand die het ook mag lezen. Samen maken we zelfzorg bespreekbaar, ook op dagen dat het even tegenzit.
Je hoeft de Substack app NIET te downloaden!!!!! Na invullen van je emailadres, krijg je de melding; Download de app om af te ronden (uitgekookt) maar dat hoef je NIET te doen, je bent dan namelijk al aangemeld!!
