BreinStorm

Zelfs voor ziek zijn heb ik geen geduld

Monique en Lizette – BreinStorm 8 maart 2023

Een BreinStorm tussen Monique (Moohtje) en Lizette (Zettje) over ons hyperbrein. Van nature beide enorme bezige bijen en nu met Niet Aangeboren Hersenletsel is de rem vaker zoek. In deze briefwisseling vragen we ons ook af of we de lat niet te hoog leggen en verwachten we misschien ook iets te veel van anderen?

Moohtje:

Breinstrom profielfoto Monique

Goedemorgen Lizette, Goedemorgen, het is 11.58 dus ja ochtend en goedemorgen. Ik ben letterlijk net 15 minuten uit mijn bed. Waarom zo laat? Corona en/of de griep heeft mij te pakken, nee getest dus corona, las gisteren dat het OMT corona afschaalt naar griep… anyway ik voel mij al een week knap beroerd…

Zettje:

Breinstorm profiel Lizette

Goedemiddag Monique, het is hier al wat later op de dag. Ik ben net wakker van mijn noodzakelijke middagdutje. Wat ontzettend vervelend dat je gevloerd bent door corona, helaas ben je niet de enige want ik hoor het weer veel om mij heen en veel ook die met een pittige griep flink beroerd zijn…

Moohtje:

Hoesten niet normaal, Pieterburen is er niets bij. Door het hele huis staan dozen tissues, keukenrollen om mijn snot toevoer de baas te blijven, snipverkouden dus. Ook blijft er genoeg van dit spul achter dus mijn holtes staan op knappen. Dit voelt niet fijn kan ik je zeggen. Beide oren dicht, ogen die eruit lijken te ploppen en man man als ik buk…

Dus ja ik doe het maar rustig aan smorgens, uitzieken noemen ze dat.

Zettje:

Tjonge dat klinkt toch echt dat je het meer dan flink te pakken hebt. Extra vervelend dat onze hoofden normaal al zo onder druk staan, dubbelop druk op je kop. Al vraag ik mij wel af of jij dat ook zo voelt met NAH, een soort van continue druk, of ik altijd met een duikbril op loop…

Maar goed ik dwaal af, ook niets nieuws in mijn geval of heb jij dat ook snel?

Moohtje:

Waarom lig ik dan met een schuldgevoel in bed? Herken jij dat? Wie ligt er nu om 11.30u op vrijdagochtend nog in bed? ‘Ja maar je bent ziek! Klopt ja maar 11.30u kom op zeg.

Zettje:

Dat altijd maar aanwezige schuldgevoel is helaas herkenbaar, al moet ik wel schrijven dat ik er ook wel een beetje schijt aan begin te krijgen, go with the flow, soms lukt het gewoon even niet! Meestal lig je alleen maar jezelf er mee in de weg dus probeer het echt los te laten doe ik tegenwoordig ook met mijn dagelijkse rustmomenten of middagdutjes.

Die schop onder je kont lukt dus niet op zo een moment en moet je ook niet willen 

Moohtje:

Ik vertelde jullie lezers al dat ik ook NAH heb, de dagelijkse strijd met mijn energie is al iets om moe van te worden dus ik noem het vaak maar niet. Nu met deze griep ben ik helemaal een vaatdoek, een wrak, een slak, een…. Niet normaal. Dit gaat weer weken duren tot ik de oude ben, oh nee helemaal de oude Monique wordt ik al niet meer… wel dat ik weer op Mo 2.0 zit of tot 1.5 kom.

Zettje:

Juist omdat je ook nog eens NAH hebt en de strijd met de dagelijkse energie er altijd is begrijp ik ook wel dat de klap nu extra groot is. Omdat onze batterij al nooit op de volle 100% zit is ook het herstel weer drama, maar meis je er nu tegen verzetten maakt het alleen maar lastiger.

Moohtje:

Liz ik neem je even terug naar mijn week ervoor.

 

Die was druk. Jij hebt het nooit druk hé Lizette? Alles is altijd perfect geregeld en gestructureerd bij jou?

Zettje:

Altijd gestructureerd… Whaha ook hier altijd een soort druk maar dan wel goed gepland met pauzes. Ja sorry, ik heb tegenwoordig best een gestructureerd leven.

Moohtje:

Je weet ik hou van doorpakken, als je mij iets vraagt dan doe ik dat het liefste direct. Dan is het maar gedaan en is het uit mijn systeem. Dat doorpakken gaat ook wel eens mis. Dan ben ik te voortvarend zoals andere dat ook wel noemen. Te snel. Had ik beter even mijn mond kunnen houden, tot 10 moeten tellen, soms tot 50 en gewoon even (af)wachten.

Ja ik ben ongeduldig. Vraag, regelen, antwoorden en klaar. Dat verwacht ik dus ook van diegene die mij iets vraagt. Zo werkt het toch doorgaans? Vraag – antwoordt. Ik kan er dus slecht tegen als ik aan de slag ga met een vraag. Ik geef het antwoordt en dan blijft het ….STIL.

Killing

Zettje:

Hoewel ik ook wel van het doorpakken ben is toch een goede planning het halve werk, dus ik hang van de schema’s aan elkaar want anders ga ik het echt niet redden allemaal. Ik herken het wel dat je iets het liefst direct doet zodat het uit je hoofd kan, dat doe ik nu door van alles aantekeningen en screenshots te maken. Deze kijk ik regelmatig door en is het klaar kan het weg.

Tussen je regels door lees ik enigszins je frustratie en zoals ik regelmatig tegen mijn kinderen zeg; “je hebt alleen in de hand wat je zelf doet niet wat een ander doet”.

Lastig maar waar!

Moohtje:

Nu heb ik, ja door therapie, al geleerd dat niet iedereen op het moment dat IK dat wil tijd heeft voor mij. Zij ook werkzaamheden en bezigheden hebben. Op dat moment niet in de gelegenheid zijn op direct te kunnen reageren. Oké die snap ik. Als ik dezelfde dag niks hoor gaat er al iets kriebelen bij mij. Als die dag een week wordt, dan ben ik eigenlijk al op mijn kookpunt. Ik stuur mensen dan een reminder, het ligt echt aan mijn dag hoe die toonzetting is van die reminder.

Zettje:

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik die frustratie ook wel herken; vraag het mij dan NU NIET als je er zelf de tijd NU niet voor hebt want dan zit het wel in MIJN kop. Toch is een reminder echt wel een goed idee maar wees je er bewust van dat de toonzetting moeilijk te vangen is in geschreven tekst. Niet alleen jij schrijft in een bepaalde mood maar de ander leest ook in een bepaalde mood,.. en voor je het weet is de toon gezet voor een naar vervolg.

Moohtje:

Nu zijn er echt die weken niets van zich laten horen. WTF… Ze stellen een vraag, ik reageer, vaak met een wedervraag omdat ik niet alles kan en weet en dan niets meer….

Was die vraag dan geen vraag? Stelt mijn vraag niets voor? Hebben zij het zo druk dat ze niet aan mijn vraag toekomen? Zijn ze het vergeten? Is hun mailbox vol? Echt om gek van te worden!

Deze situatie heeft mij echt al zoveel ellende bezorgd. Maar is het mijn fout? Of….

 

Hoe ga jij hier mee om Lizette, als mensen jou iets vragen, je onderneemt actie, koppelt dit terug en dan niks, nada, noppes….?

Op deze manier blijft ons NAH hyperbreintje ook hyper. Dat altijd overal maar van alles van vinden, niks willen missen, overal op willen reageren. Meedoen met alles en iedereen omdat we onszelf zo nodig moeten bewijzen! Waarom?

Zettje:

Uiteraard is het niet jouw FOUT en ook kan natuurlijk niet iedereen direct reageren en daar moet je je denk ik ook bewust van zijn maar als zij de vraag stellen verwacht ik wel, vrij snel, een antwoord. Vooral ook omdat ons hoofd nou eenmaal anders werkt.

Juist daarom heb ik dus mijzelf allerlei foefjes aangeleerd om dingen niet te vergeten. Maar ook een structuur in mijn dagen is belangrijk,… heel belangrijk! Niet te veel in de buitenwereld treden en die wereld ook graag niet te veel naar binnen laten komen.

Het leest nu misschien als betweterige woorden, zeker niet zo bedoeld, maar probeer die frustratie over anderen en hun gedrag bij die anderen te laten. Vooral ook niet in te vullen waardoor ze niet reageren en…

  • Wat gebeurd er als het niet NU gebeurd?
  • Loopt er iets echt direct in de soep?
  • Is het jouw verantwoording als een ander verzaakt?

[ Wat je zou kunnen doen bij een bericht of mail er onderaan bij zetten dat je door je Hersenletsel er last van hebt als iets te lang blijft hangen en of ze zo snel mogelijk willen reageren en als jij het vergeet of ze jou er aan willen helpen herinneren ]

Alles zit denk ik in de communicatie, al heb je altijd mensen die hardleers zijn, leg uit wat jij nodig hebt en daarna is het aan hun. Loopt het dan nog niet zoals het voor jou fijn is dan moet je echt gaan oefenen op het loslaten want anders blijf je op je tenen lopen.

Eén van mijn lijfspreuken; 

Omdat ik iets, een heleboel ietsen, mankeer moet ik daar mee om leren gaan, je kunt niet verwachten dat de wereld zich aanpast aan jouw omstandigheden

 

Al heb je uiteraard een punt in de soms schofterigheid van sommige in deze vaak op individuen gerichte wereld.

De balens moet je echt voor jezelf zoeken in wat voor jou werkt. Misschien kun je het eens proberen om lijstjes bij te houden en zoveel mogelijk in je agenda te noteren? Het kan natuurlijk ook zomaar zijn dat je dit allang hebt uitgeprobeerd.

Moohtje:

Zoals jij al zei Lizette we willen ons nuttig voelen, we willen gewaardeerd worden, gezien worden. En niet als die zielige dame met NAH… maar als kijk haar eens met NAH en wat ze nog allemaal doet!

Met als resultaat, moe, uitgeput en overprikkeld. Balans…het toverwoord van NAH. Bij Hersenz. En ik denk bij elke therapie. BALANS.

Zettje:

Natuurlijk willen wij ons ook nuttig voelen maar niet ten kostte van alles

Moohtje:

Hoe hou jij de balans in je leven Lizette? Neem jij bewust op tijd een stapje terug, of gebeurt dit pas als je overprikkeld bent, te moe bent en wel moet?

Als ik tijd voor mijzelf neemt is daar dat stemmetje: he luilak, er is nog genoeg te doen, had nou nog niet even dit of dat…, je lijkt wel een oud wijf, die en die lukt het allemaal wel.

Als ik overprikkeld en te moe ben en dus tijd moet nemen zegt dit stemmetje: pfff het is ook nooit genoeg he, waarom stop je niet eerder, waarom bleef je weer zo lang, eigenwijs, je denkt dat je alles kan. Altijd die chaos in mijn hoofd, die stemmetjes. Ik lijk het voor mijzelf nooit goed te doen. Ik weet soms echt niet of dit nou perfectionisme is, NAH, of een vorm van ADHD (nooit gediagnostiseerd overigens) of gewoon een hyper breintje.

Zettje:

De balans nemen blijft een uitdaging en ik probeer zoals al het bovengenoemde er op die manier mee aan de slag te gaan. Het blijft lastig als het niet in een aard ligt maar aan de andere kant geeft het ook veel rust om maar gewoon toe te geven hoe het nu moet gaan.

Persoonlijk denk ik wel dat er nog een weg te gaan is over hoe zelf over de situtie denkt en over jezelf. Je mag jezelf echt wel rust gunnen om daarna weer iets te kunnen. Rust is echt met NAH je allergrootste vriend, je bent geen luilak, je bent chronisch ziek! Chronisch ziek zijn is opzich al een dag- en nacht taak!!

Moohtje:

Zelfs voor ziek zijn heb ik geen rust…het is toch wat hé Lizette…

 

Wel ik hoop snel van je te horen. Jij weet mij altijd weer op te vrolijken met je zonnige humeur.

Liefs,

Moohtje

Zettje:

Hoewel ik van nature ook geen stilzitter ben kan ik zeggen dat ik nu veel rustiger ben, blijer met mezelf en zeker liever voor mezelf. 

Tot slot lieve Moohtje, je bent goed zoals je bent, heb geduld en wees lief want dat verdien je, juist omdat je er zo hard aan werkt om in het ‘gewone’ leven te blijven staan, maar hé meis ; Je hebt wel NAH !!

Hoop dat je inmiddels al een beetje bent opgeknapt, tot snel schrijfs,

Liefs,

Zettje

Monique en Lizette vinden het leuk als je n.a.v. deze BreinStorm een reactie achterlaat bij de passende post via onderstaande button(s)

Interessant om te luisteren:

Podcast - 1 maart 2023

Podcast

Nicole Hyperventilatiecoach in gesprek met Lizette over 'Zettje in de goede richting' We bespreken het platform, hoe ik er toe ben gekomen dit op te zetten, welke informatie kun je er vinden, mijn ervaringsverhaal en vooral ook die van anderen die je kunnen inspireren.
Het gesprek gaat ook over de kijk op je beperkingen en hoe je toch positief in het leven kunt staan.

Persoonlijke aanraders:

Kaarten: Studio Kuukeluus

Auteur: Nicole Smit en Katrien Geeraerts 

Scroll naar boven