Column 240 – 1 april 2025
Het eenvoudige antwoord: met mijn kinderen! Maar natuurlijk, deze column is bedoeld om dieper in te gaan op deze vraag, die duidelijk draait om dood gaan en afscheid nemen van het leven. Dus, ja, mijn kinderen blijven mijn eerste keuze. En wie weet, tegen die tijd heb ik misschien ook mijn droomprins gevonden, en zou ik hem graag aan mijn zijde willen hebben.
Maar is het echt zo simpel als de laatste minuten zich aandienen? Het hangt natuurlijk af van de situatie. In het verleden heb ik meerdere keren in het ziekenhuis gelegen en was ik helemaal niet met deze vraag bezig. Als ik toen was overleden, had ik absoluut geen paniek gevoeld, maar het had voor mijn dierbaren extreem heftig geweest. Voor nabestaanden kan de behoefte aan die laatste minuten soms groter zijn dan voor de persoon zelf.
Ik was alleen bij de laatste momenten van mijn moeder, en deze herinneringen zijn zowel dierbaar als pijnlijk. Mijn moeder was enkele dagen voor haar overlijden opgenomen met een aneurysma in de aorta, richting haar hoofd. We werden midden in de nacht gebeld, en iedereen dacht dat het einde nabij was. Het aneurysma sloot echter af door een bloedstolsel, waardoor ze nog een aantal dagen kon blijven. De artsen gaven aan dat ze niet met een stent konden ingrijpen, en een openhartoperatie was ook geen optie, omdat het aneurysma dan zeker zou barsten. Ze zat dus met een tikkende tijdbom en grapte nog dat het dan maar net zo goed snel en met een flinke klap gebeurd kan zijn.
De dagen daarna kon iedereen op bezoek komen, en we lachten veel, want mijn moeder zat op haar “grappenmakers stoel”. Misschien een manier om met de situatie om te gaan, want wachten op een tijdbom die af kan gaan is natuurlijk angstaanjagend. Gek genoeg knapte ze weer op, maar schijn bedriegt. Na haar verhuizing naar een ander ziekenhuis kreeg ze opnieuw veel pijn.
Op een woensdagmiddag zat ze fier op de rand van haar ziekenhuisbed. Toen ik vroeg hoe ze zich voelde, keek ze me aan en zei: “Ik ben zo moe, zo moe, heel moe… ik moet naar de wc, loop je even mee?” “Nou mam, zullen we de verpleegkundige even bellen?” De verpleegster hielp haar met de rollator naar het toilet, deed de deur dicht en liep de gang op. Ik appte mijn oudste dochter om haar succes te wensen voor een belangrijk gesprek voor haar opleiding, terwijl ik naar buiten keek, het was een zonnige dag in januari.
En toen, ineens, hoorde ik een enorme klap. Eerst dacht ik dat er een cateringkarretje omviel in de gang. Ik stond op, opende de deur van het toilet en daar lag mijn moeder. Op dat moment liepen er veel mensen in de gang, het was bezoekuur. Gelukkig zag ik snel haar arts, die in haar hals voelde en zei dat het voorbij was. Ik wist niet of ik opgelucht, geschrokken, verdrietig of in paniek was. Nog voordat ze mijn moeder op een bed hadden gelegd, stond mijn schoonzusje daar, en vielen we jankend in elkaars armen.
Aan de ene kant was ik dankbaar voor die laatste minuten met mijn moeder, maar de beelden van haar op de grond in dat toilet staan nog altijd op mijn netvlies. Het geluid van vallend metaal herken ik nog steeds. Uiteindelijk kan ik zeggen dat ik er vrede mee heb, ze had tenslotte zelf de wens uitgesproken; “Als het maar in één klap gebeurt is.”. Achteraf waren die dagen en minuten samen heel waardevol; we konden nog veel uitspreken en de hechte momenten met elkaar blijven me altijd dierbaar.
Ik mis mijn moeder nog dagelijks, maar ik denk vooral aan alle mooie momenten die we samen hebben gehad, want die waren er genoeg. Mijn moeder was echt iets bijzonders. Die laatste minuten zijn misschien in gedachten mooi, maar iemand zien sterven is ook enorm ingrijpend.
Ik vraag me af of ik mijn kinderen dat zou willen aandoen, of moet je ze juist die laatste minuten gunnen? Wat mijn wens zou zijn kan voor anderen misschien wel als last worden ervaren… Wat vind jij?
Lizette
Met wie zou jij het liefst je laatste momenten doorbrengen???
📌 Vind je deze column leuk of interessant plaats een ❤️ en/of deel een reactie 💬onder bijpassende post op socialmedia en/of abonneer je op de nieuwsbrief💐
Link geldig t/m 19 april 2025 (link verlopen? zie thuispagina)
Doneren kan ook door een handgemaakt product aan te schaffen bij
Speciale dank aan deze Sfeermakers
↬ Meer van Studio Kuukeluus
Als blijk van waardering voor je bezoek aan het Zettje in de goede richting platform, bied ik, samen met anderen die dit platform een warm hart toedragen, een digitaal bloemetje aan. Vergeet niet om na je bezoek aan één van mijn Persoonlijke- of Gast Rubrieken een aantal leuke cadeautjes voor jezelf uit te kiezen. Zo ga je niet alleen met waardevolle inzichten, maar ook met een prachtige GOODIEBAG de deur uit.
Ik nodig je van harte uit om regelmatig terug te komen!
Zettje
Deze kleurplaten zijn speciaal gemaakt voor het Zettje platform en zijn een GRATIS cadeautje van Liefs Anoes
Gratis met code ‘Zettje’
Aangeboden door auteur @claudiastinne
Sjabloon van een gezellig pop-up huisje om in elkaar knutselen.
Aangeboden door illustrator @studiokuukeluus
GRATIS Weekplanner
Download en print uit om een goede week te plannen.
Niet rennen maar plannen
Aangeboden door @zettje_in_de_goede_richting
GRATIS Notitieblaadjes
Download en print uit voor je kleine reminders
Aangeboden door @zettje_in_de_goede_richting