Zeven vette jaren
Lizette 28 april 2023
Dit blog is via de link onderaan dit blog ook te beluisteren
Graag neem ik je mee in de afgelopen maand want hoewel ik afgelopen week een flinke dip had is april eigenlijk een maand waarin veel positieve gebeurtenissen plaats vonden.
Het begon met een ogenschijnlijk kleine meevaller; de goedkeuring van mijn auto, eens zonder al te veel kosten zomaar door de keuring gewandeld en dat is ook wel eens anders geweest.
Er gebeurde veel
Op het platform en de socials gebeurde er veel en gaan er steeds vaker leuke balletjes rollen, mooie contacten, fijne gesprekken, bijzondere samenwerkingen waar gave ideeën uit ontstaan. Vooral op Instagram zijn echt zoveel leuke actieve mensen te vinden. Het begint zowaar bijna een business te worden of in ieder geval een flinke dagbesteding en dat geeft dan weer goede structuur aan mijn dagen en afleiding. Het zorgt ook voor fijne uitdagingen en roept nieuwsgierigheid op naar meer… en zo volg ik (gratis) seminars, zoek op YouTube, verdiep mij in nieuwe kennis. En ja dat gaat dus met mijn NAH zolang ik het maar goed inplan en niet te veel doorsla en vooral veel herhaal en zo komt dan stap voor stap al die nieuwe info in de juiste laadje in mijn hoofd, sticker er op en zo wordt mijn cognitieve archief georganiseerd.
Alterego
Voor mijn alterego stond ik op een voorjaarsmarkt met mijn haakwerken en hoewel de naweeën weer pittig waren was het toch ook weer een hele leuke ervaring. Daarbij ben ik trots dat het is gelukt zonder helemaal naar de klote te zijn gegaan en daarin heb ik dus best mooie stappen ‘in de goede richting’ gemaakt.
Paasdagen
De paasdagen waren vrij rustig met alleen borrelen en hapjes met mijn kinderen en schoonkinderen. Alleen omdat het openbaarvervoer tussen Leiden en Den Haag op zijn gat lag had ik een ritje naar Rotterdam en terug (achter elkaar) en ondanks de regen, file en de omweg is ook dat mij boven verwachting goed afgegaan.
Laatste loodjes aan de keuken
Het afschilderen van de keuken moest ook nog gebeuren, mijn zoon ging met de rollers en kwast aan de slag maar ik wilde zelf graag alles afplakken. Soms denk ik achteraf wel eens; “wat dacht ik op dat moment?” want fysiek was ik echt even helemaal naar de klote, krampen, pijn, stijve hark… maar goed ook dat is gedaan en nu mag de aannemer nog met de allerlaatste klusje aan de slag. Oowh en ik was tijdens mijn bezigheden vergeten dat ik nog naar de fysio moest, gewoon vergeten, kan gebeuren en ik had immers wel beweging genoeg gehad.
Kinderen
Dan even over mijn kinderen, er gebeurde voor hun zoveel leuks, wij voelde dat er na de zeven magere jaren nu dan toch echt de zeven vette jaren zijn gestart.
De jongste, mijn zoon, was geslaagd voor zijn theorie examen met 0 fouten, TOPPER!
Hij werkt als bijbaantje al ongeveer vijf jaar bij de Appie maar wilde nu i.v.m. een tussenjaar meer werken, hij kreeg het aanbod om shiftleider te worden; meer loon maar minder uren, zucht, hij wilde juist meer werken. Hij ging solliciteren bij de plaatselijke sportzaak en kwam na het gesprek terug met gelijk een (tijdelijk) fulltime job in de pocket. Zodra zijn studie start kan hij parttime blijven
De middelste, mijn jongste dochter, is aan een traject begonnen die haar veel brengt, zit goed in haar vel en dat ziet een moeder altijd graag.
Via LinkedIn krijgt zij nu al leuke aanbiedingen zelfs voor plekken om betaald aan de slag te kunnen gaan tijdens het afstuderen maar ook andere job aanbiedingen vliegen haar nu al om de oren. Lekker aan het netwerken en overal zaadjes planten, LEKKER BEZIG.
De oudste dochter, was voor haar afstudeeronderwerp al genomineerd voor de Archiprix; een prestigieuze nominatie binnen de architectuur en stedenbouw in Nederland en werd vervolgens ook genomineerd voor de EUmiesAward; een nog prestigieuzere nominatie binnen Europa.
Inmiddels is zij ook door naar de shortlist en wordt haar werk tentoongesteld in Venetië!!!
En nu komt het…
Wij, mijn oudste dochter en moï gaan eind juni een paar dagen naar Venetië om deze tentoonstelling live te bekijken en gelijk een aantal architectuur pareltjes te bewonderen.
Flinke uitdagingen
Daarmee komen we gelijk weer voor een flinke uitdaging te staan want oeps dit is wel ook een dingetje. Venetië of all places!! Bruggetjes, trappetjes, reizen, veel lopen, drukte… niet bepaald ‘fysiek en cognitief beperkte mens’ vriendelijk. TOCH GA IK HET DOEN en desnoods kruipend en ook zal ik de maand er na flink moeten afzien… of misschien ook niet want hoe geweldig is dit om samen met je kind te kunnen doen. Once in a lifetime of eidenlijk voor velen dat niet eens.
De laatste keer dat ik gevlogen heb is denk 30 jaar geleden, overigens ook de enige keer, en in het buitenland ben ik denk sinds 2014 niet meer geweest.
Een euforisch gevoel maakt zich meester in mijn onderbuik maar de beren zie ik eerlijk gezegd ook wel staan, maar ik ga ze er niet zelf neerzetten en dat was een tijdje terug wel anders, IK GA HET DUS GEWOON DOEN en begin nu alvast met mijn eigen voorbereidingen en de rest regelt mijn dochter.
Hoe het voor mij is om uitstapjes te maken of op vakantie te gaan lees je in de aankomende BreinStorm met Monique op 10 mei
Levendverlies
Na deze euforie ga ik toch ook even naar de dip van afgelopen week, het overviel mij en ik moest echt even denken waar dat nou precies vandaan kwam. Eerst dacht ik vooral aan de Bloemencorso van afgelopen zaterdag en natuurlijk hakte dat er in, en had ik terplekke ook een kleine wegtrekker, maar er was meer waar ik niet direct de vinger op kon leggen.
Het zat meer in mijn buik, nek en schouders, niet fysiek maar mentaal een knoop was voelbaar, ik voelde verdriet en chagrijn!
Ineens had ik het besef;
Het had zeker ook met de corso te maken maar meer met wat daaromheen hangt. Vroeger, voor mijn scheiding en zeker na mijn herseninfarct, was er na de corso gezellige reuring. Wij woonde vlak bij de route en daarom was het na de corso altijd gezellig borrelen in de achtertuin met iedereen die aanwaaide.
Vervolgens hoorde ik om mij heen over aankomende dorps festiviteiten, Koningsdag “…waar ik vroeger stond te feesten en nu thuis met tompoezen en oranjebitter doorbreng…”
Mijn broers en schoonzusjes die graag met mij een weekend weg willen, Venetië, mijn oudste die de halve marathon in leiden gaat lopen waar ik graag wil kijken, mensen die feestjes vierde, samenkomsten van families … Ineens waren daar al die beren en vooral het besef dat dit alles voor mij niet meer zo vanzelfsprekend is. Dat niets meer GEWOON EVEN gaat, dat alles uitgepuzzeld moet worden, gepland, gewikt en gewogen en dat je zelfs dan nooit helemaal zeker bent van de uitkomst en afloop. HET HAKTE ER EVEN IN!
Vakantie
Mijn besluit was al genomen om in juni het gas er voor mijzelf even er af te halen, op het platform alleen de Stamgasten en wellicht de 1000 vragen challenge maar zelfs mijn eigen blog heb ik even in ??? gezet.
Eerst ga ik lekker relaxen in Blaricum, hopelijk veel fietsen, een paar afspraken en verder niks. Ik heb besloten om een paar dagen eerder naar huis te gaan zodat ik nog even kan uitrusten in mijn eigen bed want op 28 juni, de verjaardag van mijn zoon; sorry jongen!, pak ik samen met mijn oudste dochter het vliegtuig richting Venetië, IK GA HET GEWOON DOEN en daarna zie ik wel weer!
Eerst nog de maand mei waarin er genoeg staat te gebeuren op het platform en deze maand wil ik ook besteden aan de planning van juli en augustus en natuurlijk de voorbereidingen voor mijn vakantie, genoeg te doen dus.
Dank je wel voor het lezen of luisteren van mijn blog en ik zou het erg leuk vinden als je een reactie of jouw ervaringen van afgelopen maand achterlaat bij de bijpassende post via onderstaande buttons
