Je kon al maanden meelezen met de emigratieplannen van Claudia. Ze vertelde van alles over de voorbereidingen en de onverwachte veranderingen vlak voor vertrek. In juli had deze stamgast een maandje vrij om van alle hectiek bij te komen en deze keer vertelt ze hoe het leven op Curaçao tot nu toe bevalt.
Claudia Stinne
21 augustus 2024 – @claudiastinne
Sinds mijn laatste column verscheen, bleef het leven in Nederland gaan zoals het kennelijk met laatste loodjes hoort te gaan: het was zwaar, druk en hectisch… Vanaf eind mei was ik bezig met opruimen, regelwerk, papierwerk, sociale ‘laatste keren’ en andere activiteiten. Ik kan nu al niet eens meer opnoemen wát ik allemaal deed, maar het was knetterdruk. Elke avond viel ik uitgeput neer op de bank en moesten er nog meer zaken besproken en geregeld worden wanneer Salvador thuis was uit zijn werk.
In de laatste Nederlandse week hadden we een super gezellig afscheidsfeest, waarbij we met alle aanwezigen lekker konden bijkletsen en er innige knuffels werden uitgedeeld aan het eind van de avond.
Het inpakken van onze huisraad door het vijfkoppige verhuisteam ging als ‘de brandweer’. We deden maandag om 8 uur de deur voor ze open en dinsdag om 15 uur stond alles in de container.
Daarna stond er nog één dag bikkelen op het programma. Samen met mijn ouders bracht ik laatste dingen naar de kringloop en de vuilstort en ging ik als een razende Roeland door het huis om alles netjes en schoon achter te laten. Er moeten tenslotte nog bezichtigingen plaatsvinden. (hierover verderop meer)
Toen was het tijd om met een huurauto (want mijn auto was al verkocht en Salvador’s auto staat in de container) en héél veel koffers naar Schiphol te vertrekken.
De grootste tour was om van de car rental return naar de incheckbalie te komen met twee karren vol bagage. Nadat de koffers waren ingeleverd kon het grote genieten beginnen.
Ons tijdelijke huis bevalt erg goed. We hebben hier een eigen zwembad, veel wind (wat nodig is als het elke dag 32 graden is) en een lekkere buitenplek met veel schaduw. Na een week of drie van voornamelijk luieren (bijkomen), uit eten gaan en drankjes drinken op fijne plekken, is het ‘gewone’ leven op 1 augustus weer begonnen. Het enige wat we in onze vakantie ook deden was; huizen kijken…
Want, ook als je denkt dat je alles goed hebt voorbereid, gaan er dingen anders dan gepland. Zo bleek in juli dat de verkoop van ons huis in Nederland op losse schroeven stond. Nou, inmiddels weten we zeker dat het met déze kopers niet doorgaat. Mocht je dus nog een mooi huis in Drenthe zoeken… Let me know!
Doordat we niet weten wanneer we onze overwaarde beschikbaar hebben, kunnen we hier op het eiland momenteel nog niks kopen. We zijn dus op huurwoningjacht en dat is een lastige markt (als je rolstoelgebruiker bent, zoals Salvador mijn partner) en geen bakken met geld over de balk wilt gooien…
Inmiddels heb ik een hele werkweek achter de rug op het moment dat ik dit schrijf. Ik geef een overzichtje van hoe het werkzame leven tot nu toe bevallen is:
Ik moet al om 5.45u opstaan, dan is het nog nét donker, maar ontbijten tijdens de sunset is ook leuk en om 6.15u stap ik in de auto met de schemering al achter de rug. Dan schijnt de zon direct volop en als ik rond 15.30u het ziekenhuis uit stap, is er nog drie uur daglicht om van te genieten, het hele jaar door!
Op de eerste dag had ik een ‘on-boardings-ochtend’ met HR, een middagje om even kennis te maken op de OK (grote uitgebreide rondleiding van een superlieve enthousiaste collega) en op dag twee stemde ik met de coördinator mijn persoonlijke inwerkplan uit (waar ben ik al wel ingewerkt en waar nog niet). Ik deed al wat e-learning (over HiX een software om alle registraties in te doen) en leerder véél mensen kennen, had fijne gesprekken en werd zeer vriendelijk mee op sleeptouw genomen om de OK te leren kennen.
Echt, wat een vriendelijke mensen hier overal. Fantastisch!
Men is al reuze trots op mijn woordenschat in het Papiamentu.
Een paar verschillen met Nederland: geen gehaast en ‘geheuj’, geen gedoe over deurbewegingen, in de wissel komt een schoonmaakteam en dan heeft het OK-team even vrij = tijd om te kletsen, te genieten en te lachen. Er is hier hopi lol! Je kunt dus zeggen dat het me tot nu toe reuzegoed bevalt! Was het niet veel dat fulltime werken? Nou, best wel (vooral door alle nieuwe dingen en de andere taal die veel energie kost). Maar ik vind het opvallend dat ik elke middag flink moe uit het werk kom en toch ook elke avond alweer aardig opgeladen ben. Hoewel vroeg naar bed gaan absoluut niet moeilijk is. Ik val met regelmaat al op de bank in slaap rond 20.30u.
Dat was mijn verhaal over het eilandleven tot nu toe.
Ik heb alleen nog twee korte leuke updates voor je:
In mijn vorige blog las je het oproepje dat ik nog een goede plek zocht voor mijn katten. Ik kan gelukkig vertellen dat beide dames een super fijn nieuw thuis hebben gevonden! Ninim (nu M of Mootje) is bij Lizette terecht gekomen en wat ben ik daar dankbaar voor! Die lieve ietwat bange schat heeft echt het allerbeste plekje dat er maar te vinden is. Je hebt haar vast al regelmatig op de socials van Lizette voorbij zien komen…
Hobbit is in Drenthe gebleven en vermaakt zich ook prima op haar nieuwe stek. Ik krijg ook van die kant regelmatige updates en daar ben ik heel blij om.
Om de overgang naar een huisdierloos leven wat minder groot te maken, hebben we hier op Curaçao de buurkatten ‘te leen’. Koraaltje en Burpee komen bijna dagelijks uit zichzelf op bezoek en ik geniet daar enorm van!
Een leuk klein weetje aan het eind, want ik deed een oproepje om me van mijn voorraad boeken af te helpen (ik ben auteur van twee romans) en ik kan vertellen dat het bijna helemaal gelukt is om mijn eigen voorraad boeken te verkopen voor ik vertrok! Op een boekenmarkt in Coevorden en via mijn eigen netwerk verdwenen de laatste exemplaren van ‘Reizend het jaar door’ en via mijn marketingactie richting gerelateerde bedrijven om ‘Een leven op wielen’ als kerstcadeau weg te geven, verkocht ik de laatste 84 exemplaren aan één organisatie. Super tof! Nu is er alleen nog één doos met de limited edition hardcovers bij een vriendin van me. Verder moet de voorraad boeken via mijn drukkerij geleverd worden (je kunt ze nog steeds via mijn eigen webshop en de grote boekenwinkels kopen).
Veel zal er vanaf nu niet aan mijn leven veranderen en ik weet niet of je het leuk vindt om te lezen over mijn werk op de OK (daar valt vast genoeg over te vertellen), maar ik heb zát in huis om over te praten.
Laat je me dus weten wat je voor september een leuk onderwerp vindt?
Wat wil je van me weten, waar ben je nieuwsgierig naar.
Is er iets anders wat je graag wilt lezen?
Ik kan ook weer eens ‘een coach column’ schrijven, over een bepaald onderwerp, zoals ik eerder al deed over ‘zelfzorg’, ‘de opbouw van reserves’ en ‘het voorkomen van eetbuien’. Er staan er nog meer op ‘mijn hoofdpagina’ op Lizettes platform, dus kijk gerust naar oud werk…
En let me know wat je in het vervolg van me wilt lezen!
Claudia
Leuk als je een reactie achterlaat over deze column in Claudia’s Bespiegelingen onder bijpassende post via onderstaande buttons
Ik vind het leuk als je contact met me opneemt om over dit blog (of één van de voorgaande blogs) te kletsen. Zoek me gerust op social op.
Voor schrijven zijn dit mijn Insta en Facebook. Voor coaching volg je me hier op Insta of op Facebook. Natuurlijk staat al mijn contact info ook op mijn website.
